Μετά το Παρίσι το 2005, την Αθήνα το 2008 σειρά είχε το Λονδίνο για να εκδηλωθεί η αγανάκτιση των καταπιεζόμενων μαζών με έντονο και αιφνίδιο για το σύστημα τρόπο. Το πρώτο σύνθημα για τις κινητοποιήσεις έπεσε μόλις τέσσερις ώρες μετά την ανακοίνωση της δολοφονίας του 29χρονου Μαρκ Ντάγκαν. Η σελίδα που άνοιξε στο Facebook, και η οποία αριθμεί ήδη 7.500 μέλη, καλούσε σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το αστυνομικό τμήμα του Τότεναμ Κορτ Ρόουντ.
Όπως αναφέρουν αξιωματικοί της Σκότλαντ Γιάρντ, το παρασύνθημα για τις βίαιες ταραχές δόθηκε διαμέσου της λειτουργία BlackBerry Groups του BlackBerry Messenger, ενός κινητού τηλεφώνου που, σύμφωνα με έρευνα της Διεύθυνσης Επικοινωνιών Ofcom, προτιμά το 37% των Βρετανών έφηβων. Οι λόγοι της προτίμησης που δείχνουν απέναντι στη συγκεκριμένη συσκευή είναι επειδή παρέχει δυνατότητες για διαμοιρασμό πληροφοριών με ορισμένες ομάδες επαφών, όπως παραδείγματος χάρη σημειώσεις ημερολογίου και άλλα, ενώ επίσης δίνεται η δυνατότητα άμεσου μηνύματος (instant messaging), κάτι που ευνοεί την ταχύτατη διάδοσή του.
Όπως επισημαίνουν οι Αρχές, το πλεονέκτημα του BlackBerry Messenger είναι το ότι ο αρχικός αποστολέας ενός μηνύματος δεν μπορεί να εντοπιστεί-ανιχνευθεί από καμία συσκευή παρακολούθησης, γεγονός που το καθιστά ιδανικό για μέλη συμμοριών και πάσης φύσεως κακοποιούς.
Έτσι, το μήνυμα «Καλούμε κόσμο από όλες τις γωνιές του Λονδίνου να προχωρήσουν σε βανδαλισμούς καταστημάτων για παραδειγματισμό», ουδέποτε εντοπίστηκε από τις «κεραίες» της αστυνομίας. «Συνάντηση στο κέντρο, στο Oxford Circus κι από εκεί θα τα σπάσουμε όλα! Γαμήστε τους μπάτσους», ήταν ένα άλλο μήνυμα.
Η εφημερίδα Guardian, στο φύλλο της (8.8) έκανε λόγο για ταραχές που “πυροδότησαν τα κοινωνικά δίκτυα” φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να κατηγορήσει μέχρι και τα κινητά Blackberry, για τη δυνατότητα που έχουν να στέλνουν μηνύματα σε πολλούς αποδέκτες ταυτόχρονα, μακριά από τα αδιάκριτα μάτια των Αρχών…
Η Blackberry έπειτα από <πιέσεις> της αγγλικής αστυνομίας και της κυβέρνησης φέρεται έτοιμη να δώσει στοιχεία των χρηστών που έχουν στην κατοχή τους τέτοια τηλέφωνα ώστε να βοηθήσει στον τερματισμό εξάπλωσης της εξέγερσης.
Μια ομάδα απο χάκερς που αυτοαποκαλούνται ʽTeaMp0isoNʼ <αισθάνθηκαν> ότι η RIM(η εταιρία πίσω από τα κινητά Blackberry) δε θα έπρεπε να ανακατευθεί με το θέμα της εξέγερσης και αποφάσισαν να χακάρουν το Official Blackberry Blog website όπου και ανάρτησαν το παρακάτω κείμενο.
<Αυτό το χάκινγκ είναι απάντηση σε αυτή τη δήλωση της RIM>
<Αισθανόμαστε <συμπόνοια> προς αυτούς που ένιωσαν τις συνέπειες της εξέγερσης στο Λονδίνο. Έχουμε προσυμφωνήσει με τις αρχές να βοηθήσουμε με οποιοδήποτε τρόπο μπορούμε. Όπως σε όλες τις αγορές του κόσμου ,όπου η Blackberry είναι διαθέσιμη ,συνεργαζόμαστε με τους διαχειριστές τοπικών επικοινωνιών ,το νόμο και τους επίσημους λειτουργούς(κυβέρνηση). Ομοίως με άλλους τεχνολογικούς προμηθευτές στην Αγγλία συμμορφωνόμαστε με τον Κανονισμό των Ανακριτικών Δυνάμεων Δράσης και συνεργαζόμαστε πλήρως με το Υπουργείο Εσωτερικών και την αγγλική αστυνομία.>(δήλωση RIM)
Αγαπητή RIM
ΔΕΝ θα βοηθήσετε την αγγλική αστυνομία γιατί αν το κάνετε αθώα άτομα που βρίσκονταν στον λάθος τόπο την λάθος στιγμή και είχαν στην κατοχή τους ένα blackberry θα κατηγορηθούν χωρίς κανένα λόγο ,η αστυνομία προσπαθεί να συλλάβει όσους περισσότερους ανθρώπους μπορεί για να σώσει τον εαυτό της από αυτήν τη ντροπή...αν βοηθήσετε την αστυνομία δίνοντας συνομιλίες ,τοποθεσίες gps ,πληροφορίες πελατών και πρόσβαση σε ανθρώπους που έλαβαν αυτά τα μηνύματα απο τα κινητά blackberry θα το μετανιώσετε ,έχουμε πρόσβαση στη βάση δεδομένων σας η οποία περιλαμβάνει τις πληροφορίες των υπαλλήλων σας ,συγκεκριμένα - διευθύνσεις ,ονόματα ,τηλεφωνικούς αριθμούς κτλ.- οπότε αν βοηθήσετε την αστυνομία ,ΘΑ κάνουμε αυτές τις πληροφορίες δημόσιες και θα τις δώσουμε στους εξεγερμένους...θέλετε στα αλήθεια ένα πλήθος οργισμένων νεολαίων στις πόρτες των σπιτιών των υπαλλήλων σας? Σκεφτείτε το...και μην πιστέψετε ότι η αστυνομία θα προστατέψει τους υπαλλήλους σας ,η αστυνομία δε μπορεί να προστατέψει τον εαυτό της πόσο μάλλον άλλους...εαν κάνετε τη λάθος επιλογή η βάση δεδομένων σας θα δημοσιοποιηθεί ,σώστε τους εαυτούς από τη ντροπή και πάρτε τη σωστή επιλογή...μην είστε σκυλάκια.
Από αστικά site:
Δεν είναι πλέον μόνο το Λονδίνο που «καίγεται»-με επεισόδια να σημειώνονται σε έντεκα συνοικίες. Το «πολεμικό κλίμα» επεκτάθηκε επίσης στο Λίβερπουλ και το Μπέρμιγχαμ και ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον διέκοψε τις διακοπές του στην Ιταλία για να επιστρέψει στη Βρετανία και να προεδρεύσει σε συνεδρίαση της βρετανικής επιτροπής έκτακτης ανάγκης Cobra.
Ταραχές σημειώθηκαν και στο Μπέρμινγχαμ, όπου νεαροί έσπασαν τζαμαρίες και λεηλάτησαν καταστήματα ενώ την Τρίτη τα ξημερώματα τα επεισόδια επεκτάθηκαν και στην πόλη Λίβερπουλ, όπου η αστυνομία ανέφερε πυρκαγιές σε οχήματα και ζημιές σε καταστήματα.
Τουλάχιστον 500 άνθρωποι ,ανάμεσα στους οποίους είναι και ένα αγόρι 11 μόλις χρόνων, έχουν συλληφθεί ενώ κατηγορίες έχουν απαγγελθεί σε 62 κατά τις δύο τελευταίες ημέρες.
Με συνεχή ροή το BBC μεταδίδει από το απόγευμα της Δευτέρας εικόνες από τις νέες συγκρούσεις που σημειώνονται ανάμεσα σε ομάδες νεαρών και αστυνομικούς στο προάστιο Χάκνι, το Πέκαμ, όπου πυρπολήθηκε ένα κτίριο, και το Λιουίσαμ, ενώ το κύμα βίας εξαπλωνόταν στους δρόμους του Χάκνεϊ, στα ανατολικά, του Κλάπαμ, στο νότο, του Κάμντεν, στο βορρά και του Ιλινγκ, στα δυτικά. Τα οχήματα της πυροσβεστικής υπηρεσίας δεν επαρκούσαν για να αντιμετωπίσουν το σύνολο των πυρκαγιών που ξέσπασαν από εμπρησμούς στην περιοχή του Λονδίνου.
Ο αρχηγός της αστυνομίας Τιμ Γκόντουιν δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι ισχυρή αστυνομική δύναμη έχει αναπτυχθεί για την αντιμετώπιση του κύματος βίας και κάλεσε τους γονείς να έλθουν σε επαφή με τα παιδιά τους για να πληροφορηθούν πού βρίσκονται. Ταυτόχρονα το γαλλικό πρακτορείο, μετέδωσε σήμερα τα ξημερώματα, ότι εκτός των αστυνομικών δυνάμεων που επιχειρούν να επιβάλλουν την τάξη, η Σκότλαντ Γιάρντ έχει διαθέσει 1.700 αστυνομικούς, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η κατάσταση.
Πολλοί από τους συμμετέχοντες στα βίαια επεισόδια προέρχονται από φτωχές περιοχές με μεγάλα ποσοστά ανεργίας. «Ομάδες ανδρών τρέχουν στους δρόμους, σπάνε βιτρίνες, βάζουν φωτιά σε κτήρια στο Κρόιντον, προάστιο του νότιου Λονδίνου και αρπάζουν ό,τι βρουν στα μαγαζιά που υπάρχουν στο διάβα τους. Παράλληλα, εξαγριωμένοι διαδηλωτές έσπασαν ΑΤΜ και έχουν βάλει φωτιά σε τουλάχιστον ένα κατάστημα, στο Κλάμχαμ», διαδηλωτές σε Λίβερπουλ, Μπέρμινχαμ και Μπρίστον κυκλοφορούν στους δρόμους, κάνοντας πλιάτσικο, βάζοντας φωτιά σε κτίρια, οχήματα, κάδους απορριμμάτων, σπάνε βιτρίνες μαγαζιών, πετάνε πέτρες και σπασμένα μπουκάλια στους αστυνομικούς που επιχειρούν να αποκαταστήσουν την Ηρεμία και την ΤάξηΦΤΗΝΕΣ ΖΩΕΣ(ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΡΣΙΤΗ)
| Θα μπορούσε να είναι ένα γεγονός που εξελίσσεται παντού στις δυτικές μητροπόλεις. Από την Αθήνα, το Βερολίνο, τις Βρυξέλες, το Σαν Φρανσίσκο…Αυτή τη φορά είναι μια συνοικία στο Βόρειο Λονδίνο. Οι αιματηρές κοινοτοπίες της εξουσίας μιλάνε παντού την ίδια γλώσσα: σκουρόχρωμος, αστυνομικό μπλόκο, εκπυρσοκρότηση, αίμα. Και μετά κάμερες, media, δηλώσεις κρατικών αξιωματούχων που υπόσχονται άπλετο φως στην υπόθεση και μηδενική ανοχή σε αυτούς που θα διανοηθούν να διαταράξουν την τάξη. Πρόζες δημοκρατίας που δεν χρειάζονται καν μετάφραση. Παντού και πάντα ίδιες. Η δολοφονία του 29χρονου Μαρκ Ντάγκαν από αστυνομικούς άναψε τη φωτιά που σιγόκαιγε στο προολυμπιακό Λονδίνο. Αν στην Γηραιά Αλβιώνα ο κόσμος της εξουσίας καμώνεται πως σοκάρεται από την διαπλοκή και την διαφθορά των ΜΜΕ με πολιτικούς (με αφορμή το πρόσφατο «σκάνδαλο» τηλεφωνικών υποκλοπών από εφημερίδες του ομίλου Μέρντοχ) αυτή τη φορά, δύσκολα κρύβει την αμηχανία του. Οι έννοιες της ταξικότητας, της φτώχειας, των αποκλεισμών, της οργής τους, της αστυνομικής βαρβαρότητας που τις συνοδεύει, του ρατσισμού που είναι πανταχού παρών, τσαλακώνουν την εικόνα όχι μόνο ενός «πολυεθνικού» Λονδίνου αλλά συνολικά των αξιών ενός πολιτισμού περιφράξεων. Η αμηχανία βέβαια είναι πάντα πρόσκαιρη για της μηχανές εξουσίας και το προσωρινό μούδιασμα υπερκαλύπτεται άμεσα από επιδείξεις δύναμης και δημοκρατίας…Υπάρχει εξάλλου μπροστά το μεγάλο στοίχημα των ολυμπιακών αγώνων του 2012… Η ιστορία όμως έχει το πείσμα των από κάτω. Και είναι εκνευριστικά διδακτική. Το 1985 στους ίδιους δρόμους –για τις ίδιες σχεδόν αιτίες- εξελίχτηκαν μεγάλες κοινωνικές συγκρούσεις (που είχαν ως αποτέλεσμα μάλιστα τον θάνατο ενός αστυνομικού στα γεγονότα που ακολούθησαν). Πάλι οι πρωταγωνιστές ίδιοι: σε ένα μπλόκο ερευνάται το αυτοκίνητο ενός μαύρου κατοίκου, του Φλόιντ Τζάρετ. Με αφορμή ένα γελοίο φορολογικό παράπτωμα (παραποιημένο-πλαστό σήμα κυκλοφορίας) γίνεται έρευνα στο σπίτι του, κατά τη διάρκεια της οποίας πεθαίνει από καρδιακή ανακοπή η μητέρα του Cynthia. Τις επόμενες μέρες ένα κύμα οργής σαρώνει την πλέον υποβαθμισμένη γειτονιά του Τότεναμ γνωστή και ως εξέγερση του Broadwater Farm. Ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1970, η περιοχή «αναπλάθεται» με την κατασκευή τεράστιων συγκροτημάτων εργατικών κατοικιών (Broadwater Farm Housing), που αποκτούν σχεδόν άμεσα –πέρα από τις αρχικές διακηρύξεις φτηνής και ποιοτικής στέγης- ένα χαρακτήρα περίφραξης, ελέγχου και υποτίμησης των κατοίκων τους. Οι ψευδαισθήσεις καταρρέουν μαζί με τις «ποιοτικές κατασκευές» του συγκροτήματος. Η περιοχή, με την εμφάνιση και του θατσερισμού στις αρχές του ʽ80, περιθωριοποιείται, εγκληματοποιείται και γίνεται το «κακό παράδειγμα» που απαιτεί περαιτέρω αστυνομικό έλεγχο. Οι θατσερικές νομοτέλειες οδηγούν στην αύξηση των κρουσμάτων βίας από την αστυνομία στην περιοχή με αποκορύφωμα την δολοφονία της Cynthia Jarret. Με αφορμή τις ταραχές του 1985 στο Τότεναμ, για να εξορκιστεί ο «δαίμονας της εξέγερσης», αρχίζει μια νέα χωροταξική-πολεοδομική (και όχι μόνο) χειραγώγηση. Σήμερα ένα κομμάτι της περιοχής «εκκαθαρίστηκε» και είναι από τα πλέον ακριβά (και κατά βάση λευκά) προάστια της πόλης. Ένα μεγάλο κομμάτι του Τότεναμ στα ανατολικά παρόλʼ αυτά συνεχίζει να κατέχει τα πρωτεία ανάμεσα στις φτωχότερες και πλέον υποβαθμισμένες περιοχές της αγγλικής πρωτεύουσας. Το Λονδίνο προετοιμάζεται για τους Ολυμπιακούς Αγώνες μέσα σε συνθήκες γενίκευσης της φτώχειας, με αφορμή την οικονομική κρίση. Οι σφαίρες των μπάτσων συμπεριφέρονται σαν έξυπνα όπλα τελευταίας τεχνολογίας. Ξέρουν να σημαδεύουν τις επικίνδυνες τάξεις: εκείνες που θα απαντήσουν στο πλιάτσικο της ζωής τους, εκείνες που με σφιγμένα δόντια υπομένουν, εκείνες που μπορούν να βάλουν φωτιά σε καθετί που θυμίζει τον πολιτισμό της εξουσίας… Σε κείνες που αυτές τις μέρες «πλιατσικολογούν» πολυκαταστήματα, ρίχνουν πέτρες στους μπάτσους και βάζουν φωτιά στα λαμπερά σύμβολα του εμπορεύματος. Η οργή δε χρειάζεται μετάφραση. Και είμαστε με το μέρος της… http://thersitis.gr/ |
 Φώτο από το Athens Indymedia: Το κατεστραμμένο κέντρο διανομής της Sony στο Ένφιλντ, βόρειο προάστιο του Λονδίνου Μεταφράζουμε από το The Commune:
Κάποιος ήρθε σήμερα το πρωί και μου είπε ότι σκεφτόταν πως έχει κάτι παράξενο αυτή η χώρα: ανέκαθεν είχε αυτή την υποτάξη που έχουν αποφύγει οι περισσότερες άλλες χώρες στην Ευρώπη. Του αντέταξα τις φασαρίες πριν από μερικά χρόνια στα προάστια του Παρισιού, αλλά το επιχείρημά του παρέμενε αληθές. Οι χώρες αυτές κατασκευάζουν αυτή την αρρωστημένη εικόνα εκλέπτυνσης, υψηλής κουζίνας, υψηλής κουλτούρας, πολιτισμένων αξιών, τσαγιού και διανοουμενισμού, αλλά και στις δύο η αισχρή κρυφή τους όψη ξεσπά και αποκαλύπτεται σε όλους. Είναι κάτι που θα το λέγαμε «κουλτούρα Φριτσλ», από εκείνον τον Αυστριακό που κατάφερνε να διατηρεί μια ωραία βιτρίνα στο σπίτι του στα προάστια, κουβέντιαζε με τους γείτονες, πήγαινε στη δουλειά, μεγάλωνε παιδιά, ενώ στο μεταξύ κρατούσε ένα φρικτό μυστικό κρυμμένο στο υπόγειό του, την ειδεχθή αιμομικτική οικογένεια που έφτιαχνε. Έτσι μοιάζει και η νεοφιλελεύθερη κοινωνία μας, και αυτό αντανακλούν οι ρεπόρτερ του BBC που δείχνουν τις τρέντι καφετέριες με τις βιτρίνες τους σπασμένες στο Ένφιλντ, ψελλίζοντας τις μειλίχιες, ακατανόητες μπουρδολογίες τους. Τι αποκαλύφθηκε τις τελευταίες μέρες; Όπως βλέπουμε, σαφώς όχι το ίδιο με τις ταραχές της δεκαετίας του 1980 στο Μπρίξτον και στο Νότινγκ Χιλ. Φαίνεται ότι τα αρχικά γεγονότα στο Τότεναμ ξέσπασαν μάλλον λόγω του θανάσιμου τραυματισμού του Μαρκ Ντάγκαν από αστυνομικά πυρά, είναι φανερό όμως ότι αυτό ήταν το φιτίλι για κάτι πολύ ευρύτερο σε σχέση με το αστυνομικό ή το φυλετικό ζήτημα. Μέσα σε λίγες ώρες, ταραξίες, νέοι κυρίως, και πολλοί μαύροι, αλλά ούτως ή άλλως πολλοί από κάθε φυλή, έβαλαν φωτιά σε τμήματα της Χάι Στριτ, έσπασαν και λεηλάτησαν τα μαγαζιά κατά μήκος του δρόμου. Οι «ηγέτες της κοινότητας» σύρθηκαν αναμενόμενα στην τηλεόραση: ο David Lammy να καταδικάζει συγκαταβατικά κάτω από τις ιαχές των οπαδών του, και ο αιδεσιμώτατος Nims Obunge να καταθέτει την εξίσου συγκαταβατική έγνοια του για την ανισότητα, προσθέτοντας μερικές βουβές κουβέντες για το πόσο περιττή ήταν η βία. Αλλά, στην πραγματικότητα, η κατάσταση ήταν φανερό ότι είχε ξεφύγει ήδη από τον έλεγχό τους. Δεν είναι φυλετική η εξέγερση, ούτε καν και τόσο πολιτική. Το καινούργιο σε αυτές τις ταραχές είναι ότι μοιάζουν διεστραμμένα απολίτικες, και σχεδόν αμιγώς οικονομικές. Μέχρι στιγμής, δεν πρόκειται για εξέγερση ενάντια στην αστυνομία ως τέτοια, αλλά ενάντια στις λαμπερές γυάλινες βιτρίνες των καταστημάτων. Η καταστροφή αφορά κυρίως επιχειρήσεις: κάνουν επιδρομές σε μαγαζιά τηλεφωνίας, εισβάλλουν στα ΜακΝτόναλντς και φτιάχνουν χάμπουργκερ, καταλαμβάνουν μαγαζιά και σερβίρουν ποτά. Η βασική εικόνα στην τηλεόραση ήταν οι πλιατσικολόγοι του Debenhams, που επί μιάμιση ώρα έκαναν ό,τι ήθελαν στο μαγαζί, αρπάζοντας ό,τι μπορούσαν. Υπάρχει επίσης μια παραβατική και καρναβαλική αίσθηση – γιατί να βάλεις στόχο ένα μαγαζί γεμάτο φανταχτερά κοστούμια; Οι τεράστιες φλόγες που κατάκαιγαν την πόλη ως τον ουρανό μοιάζουν μάλλον να συμβάλλουν σε αυτό παρά να το αναιρούν. Οπότε αυτό που έχουμε είναι όντως «ανεγκέφαλη βία», όπως λέει η Τερέζα Μέι, βεβαίως όμως η φράση αυτή είναι ήδη απαξιωμένη επειδή τη χρησιμοποίησε κατά του UK Uncut και των διαδηλωτών φοιτητών. Αυτή τη φορά όμως ταλαντεύεται και η αριστερά προς αυτή την κατεύθυνση. Τώρα δεν έχουμε άνευ όρων υποστήριξη –οι IWW βγήκαν και είπαν στο Facebook ότι δεν επικροτούν τις επιθέσεις σε «εργατικά σπίτια» σε φτωχογειτονιές– και δεν είναι βέβαια λάθος τοποθέτηση, σωστή είναι πολιτικά, πρέπει να δούμε όμως και πώς ταιριάζει με την παρουσίαση της εξέγερσης από τα ΜΜΕ και την κυβέρνηση ως τρομοκρατικής καταστροφής για την καταστροφή. Τα σχόλια στη σελίδα του The Commune στο Twitter δείχνουν καλύτερα αυτή την ένταση, καθώς μας ρωτάνε πώς «ισορροπούμε το δίκιο και τη νομιμότητα της εξέγερσης» με τη νομιμότητα των ανθρώπων που φοβούνται αυτά τα «ανεγκέφαλα πράγματα». Εντελώς αδιάφορο ζήτημα, λες κι έχει καν σημασία πώς επιλέγουμε να ισορροπήσουμε ή τι άποψη έχουμε «εμείς», ο μικρός κύκλος της ριζοσπαστικής αριστεράς – εμείς είμαστε αδιάφοροι, η κρίση μας είναι αδιάφορη, και κάθε απόπειρα να κρίνουμε ηθικά διαφορετικά είδη βίας είναι προδοσία της επαναστατικής αρχής. Δεν είναι επαναστατικός τρόπος σκέψης αυτός, γιατί δεν βλέπει την κοινωνία και τη βία μέσα της ως ολότητα. Ό,τι συμβαίνει συμβαίνει, είναι αποτέλεσμα δυνάμεων που δικό μας καθήκον είναι να προσπαθήσουμε να τις κατανοήσουμε. Κι εδώ νομίζω ότι η αναλογία με τον Φριτσλ είναι η σωστή, γιατί αυτό που έχουμε εδώ είναι μια νέα διαλεκτική ανάμεσα στο νεοφιλελεύθερο καταναλωτικό καθεστώς και τον πλιατσικολόγο, αυτούς που κάποιος τους έχει ονομάσει «αποτυχημένους καταναλωτές», που δεν βλέπουν πια τον λόγο να θέσουν τα αιτήματά τους με πολιτικούς όρους, αλλά απλώς αρπάζουν αυτό που θέλουν. Και είναι σοβαρό αυτό, δεν σημαίνει ότι τους αποκηρύσσουμε, είναι ίσως ο μόνος τρόπος που θα μπορούσε να συμβεί: πώς αλλιώς οι νέοι αυτοί που ξέμειναν στο περιθώριο της κοινωνίας μας θα μπορούσαν να τα βάλουν μαζί της και να της αντισταθούν; Αυτή είναι η έκφρασή τους, το κράτος θα κάνει ό,τι μπορεί για να την καταστείλει, εμείς όμως ξέρουμε στα σίγουρα ότι δεν θα εξαφανιστεί όσο η κοινωνία αυτή εντείνει τη λιτότητα. Το κράτος έχει συντριβεί από τις απαιτήσεις του χρηματιστικού καπιταλισμού, και οι κουβέντες περί επιστροφής στη σοσιαλδημοκρατία είναι πλάνη και όνειρο. Οφείλουμε να παραμείνουμε πιστοί σε αυτή την κρίση. Οφείλουμε να υποστηρίξουμε το ξέσπασμα των ανήκουστων και των ανείπωτων στην αισχρή κοινωνία μας. Είναι πολύ ταιριαστό που τα χρηματιστήρια καταρρέουν σε όλο τον κόσμο και την ίδια στιγμή η ιστορία αυτή επισκιάζεται από τη βία από τα κάτω. Είναι οι καλύτερες συνθήκες που θα μπορούσαμε να ευχηθούμε, τώρα όμως οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι το πρόβλημα δεν είναι οι υπερβολές της μιας ή της άλλης δράσης, είναι ότι οι εξεγερμένοι δεν είναι αρκετά ριζοσπαστικοί. Οφείλουμε να τους ριζοσπαστικοποιήσουμε κι άλλο, οφείλουμε να τους πολιτικοποιήσουμε και να τους στρέψουμε ενάντια στους πραγματικούς στόχους της αλλοτρίωσης και της φτώχειας μας – όχι τα εργατικά σπίτια, αλλά το κλυδωνιζόμενο καπιταλιστικό καθεστώς. Οφείλουμε να υποστηρίξουμε τον θυμό τους, αλλά να κάνουμε τον θυμό πολιτικό, κι έτσι να τον μετατρέψουμε σε κάτι γνήσια ισχυρό κι επικίνδυνο – μια επαναστατική στιγμή αντί για μια εξέγερση. katalipsiesiea.blogspot.com/2011/08/blog-post.html |
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΑΠΟ RESISTANCE69: Μην εμπιστεύεστε τα αστικά ΜΜΕ για την πληροφόρηση σας γύρω απο την εξέγερση που εξελίσεται αυτην την στιγμή στο Λονδίνο.Πρόκειται για τους ταξικούς μας αντίπαλους. Αυτοι δυσφήμισαν το κίνημα των πλατειών, τις απεργίες και τους αγώνες κάθε καταπιεζόμενου κομματιού στην Ελλάδα. Αυτοί υποβάθμισαν το μέγεθος των επαναστάσεων στον Αραβικό κόσμο και αυτοί είναι που τόσες δεκαετίες διαμόρφωσαν συνειδήσεις προσκείμενες στα συμφέροντα τους. Τώρα που επαναστατικός άνεμος διαπνέει την τσακισμένη απο την λιτότητα Ευρώπη, ένα "φάντασμα" πλανιέται πάνω απο αυτήν.Και για αυτο θα προσπαθήσουν να δυσφημισουν ότι γίνεται. Για αυτό εμπιστευτείται τα μέσα αντιπληροφόρησης όπως το indymedia,ιστοσελίδες καταλήψεων, αναρχικών και αριστερών οργανώσεων. |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου