ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΛΤΕΖΑΣ

δεν ήξερε. που να ‘ξερε. δεν το περίμενε.
στα δεκαπέντε σου χρόνια
δεν είσαι
ούτε αναρχικός
ούτε κομμουνιστής
είσαι κάτι πολύ περισσότερο.
ερωτευμένος με την Ζωή.
ερωτευμένος με την εξέγερση.
ερωτευμένος με την επανάσταση.
ερωτευμένος με ένα τραγούδι και δυό μαύρα μάτια.

ME ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΠΡΙΝ 2 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΑΝΑΘΕΣΩ ΜΕΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΠΟΥ ΠΛΕΟΝ ΕΧΕΙ ΞΕΧΑΣΤΕΙ. ΑΥΤΗ ΤΟΥ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΧΡΟΝΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΚΑΛΤΕΖΑ ΣΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ.

17/11/1985 Κυριακή

Πέντε χρόνια μετά την δολοφονία της Κανελλοπούλου και του Κουμή.

Οι “σοσιαλιστές” είναι στη εξουσία με σύνθημα “για ακόμα καλύτερες μέρες” και με άγρια οικονομικά μέτρα.

Υπουργοί δημόσιας “τάξης” : Τσούρας, Κουτσόγιωργας.

Στην “Επέτειο του Πολυτεχνείου” , στη “καθιερωμένη πορεία” στο κέντρο της Αθήνας,

ομάδες αντιεξουσιαστών επιτίθενται στο ξενοδοχείο Χίλτον και στα γραφεία των Νοτιοαφρικανικών αερογραμμών.
Οδός Στουρνάρη (23:40)

Ο Μελίστας κάθεται μαζί με συναδέλφους του σε μια σταθευμένη κλούβα των ΜΑΤ , όταν μία ομάδα νεαρών πλησιάζει και πετάει μια μολότωφ.

Οι «αναρχικοί» φεύγουν προς τα Εξάρχεια.

Οι αστυνομικοί βγαίνουν από την κλούβα κρατώντας στα χέρια τα όπλα.

Ο Θανάσης Μελίστας, ήταν ο μοναδικός, που οι συνάδελφοι του τον περιγράφουν ως πανικόβλητο και εκτός εαυτού.

Βλέποντας τους νεαρούς να φεύγουν σημάδεψε καλά και πυροβόλησε.

Πυροβόλησε πισώπλατα.

Τον “πέτυχε” στο πίσω μέρος του κεφαλιού.

Πλατεία Εξαρχείων. (23:45 )

.
Η Πορεία έχει τελειώσει . Δημοσιογράφοι και διαδηλωτές έχουν καθίσει στην πλατεία για έναν καφέ.
Από την Στουρνάρη ακούγεται φασαρία και μετά πυροβολισμοί. Οι πρώτοι δημοσιογράφοι, που έτυχε να βρίσκονται στην περιοχή, ήταν ο Γιάννης Κανελάκης, που τότε δούλευε στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ και ο φωτορεπόρτερ Ηλίας Σωτηρόπουλος
Αφήγηση:
"Ο Μελίστας που φαίνεται πως είχε «μέσον» και ελπίδες για μεγάλη σταδιοδρομία στην Αστυνομία, σπούδαζε στη Νομική και για να διευκολύνεται στις σπουδές του είχε μετατεθεί στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης, όπου έκανε τον καφετζή. Εκείνες τις ημέρες υπήρχε έλλειψη αστυνομικού προσωπικού εξ αιτίας των συνεχών επεισοδίων και έτσι ο Μελίστας βρέθηκε στη γραμμή του πυρός. Οπως φάνηκε όμως, δυστυχώς, ήταν εξοικειωμένος με τα όπλα. Μετά την σύλληψη του, ζήτησε συγνώμη από την οικογένεια του Καλτέζα και είπε : «Απόψε έχασα την ψυχραιμία μου»…

Τα νέα για την δολοφονία διαδίδονται. Οι πρώτοι που το μαθαίνουν καταλαμβάνουν το Χημείο που γρήγορα περικυκλώνεται από πάνοολες δυνάμεις καταστολής.

Το κέντρο της Αθήνας ζεί άγριες ώρες με χιλιάδες διαδηλωτές, κατάληψη του ΕΜΠ και κοινό αγώνα “αγανακτισμένων πολιτών” της ΠΑΣΚΕ με φασιστικές ομάδες κατά της ‘αναρχίας’.

Συνεχίζεται…

Το πρωί της 18ης δόθηκε η άδεια από την Επιτροπή Πανεπιστημιακού Ασύλου, με πρόεδρο τον πρύτανη Μιχάλη Σταθόπουλο, να μπει η αστυνομία στο Χημείο. Η εισβολή έγινε με χρήση δακρυγόνων, για πρώτη φορά μετά το 1976, και οι αστυνομικοί συνέλαβαν 37 άτομα τα οποία ξυλοκόπησαν, ενώ λίγοι κατάφεραν να φτάσουν στην κατάληψη του Πολυτεχνείου από τους υπονόμους. Αυτή ήταν και η πρώτη άρση ασύλου από την επίσημη θεσμοποίησή του το 1982. Τα επεισόδια στην Αθήνα συνεχίστηκαν και τις επόμενες ημέρες.

Ύστερα από τα γεγονότα ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Μένιος Κουτσόγιωργας υπέβαλλε την παραίτησή του, την οποία ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου δεν έκανε δεκτή.
Στις 26 Νοεμβρίου του 1985 η 17 Νοέμβρη, σε αντίποινα για τη δολοφονία του Καλτεζά, επιτέθηκε με βόμβα σε κλούβα των ΜΑΤ κοντά στο Χίλτον, με αποτέλεσμα να σκοτωθεί ένας αστυνομικός και να τραυματιστούν δεκατέσσερις.
O Μελίστας καταδικάστηκε πρωτόδικα σε δυόμισι χρόνια φυλάκιση με αναστολή και σε δεύτερο βαθμό αθωώθηκε στις 25/1/1990 από το Εφετείο, με δικηγόρο τον Αλέξανδρο Λυκουρέζο[6] καθώς του αναγνωρίστηκε ως ελαφρυντικό το ότι ήταν "εν βρασμώ ψυχής".
Η αθώωσή του προκάλεσε νέα σοβαρά επεισόδια με κατάληψη του Πολυτεχνείου από δυνάμεις της αριστεράς και αναρχικούς