Η ΧΑΦΙΕΔΙΣΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙΡΟ Η ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ΚΚΕ ΕΧΕΙ ΕΞΑΠΟΛΥΣΕΙ ΕΠΙΘΕΣΗ ΠΡΟΣ ΕΝΑ ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΟ ΔΥΝΑΜΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΑΥΤΟ ΤΗΣ ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α . ΩΣ ΓΝΗΣΙΟΣ ΣΥΣΤΡΑΤΕΥΤΗΣ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΕΣ ΦΑΣΕΙΣ(ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 1944,ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2008, ΠΟΛΥΤΕΧΝΙΟ,ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ) ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΑΠΟΜΟΝΩΣΕΙ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΙ ΡΗΓΜΑ. ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΦΟΡΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΑΞΕΙ ΤΑ ΨΗΦΟΘΗΡΙΚΑ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΑ. ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΕΧΟΥΝ ΩΣ ΕΞΗΣ:ΟΜΑΔΑ ΤΗΣ ΚΝΕ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕ ΣΕ ΧΩΡΟ ΠΟΥ ΑΝΗΚΕ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΣΤΗΝ ΕΑΑΚ ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΠΛΑΚΕΤΑ ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΜΙΑΣ ΔΕΞΙΩΣΗΣ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ. ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΕΑΑΚ ΠΡΟΤΙΜΗΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΟΥΝ ΦΑΣΑΡΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ ΑΛΛΑ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΠΛΑΚΕΤΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ. ΘΑ ΠΑΡΑΘΕΣΩ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΙΝ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ:

Βεβήλωση μνημείου για την Σωτηρία Βασιλακοπούλου

Ανακοίνωση της Οργάνωσης Σπουδάζουσας Αθήνας της ΚΝΕ, σχετικά με την αποκαθήλωση της τιμητικής πλακέτας για τη δολοφονημένη κομμουνίστρια, από ομάδα των ΕΑΑΚ

Τις εντονότατες και εύλογες αντιδράσεις της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας, αλλά και πλήθους φοιτητικών συλλόγων και εργατικών σωματείων έχει προκαλέσει η πράξη βεβήλωσης του μνημείου της δολοφονημένης κομμουνίστριας φοιτήτριας Σωτηρίας Βασιλακοπούλου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

Το μνημείο, μια χάλκινη πλακέτα με το πρόσωπο της δολοφονημένης αγωνίστριας και στίχους από το ποίημα που είχε γράψει ο Γιάννης Ρίτσος στη μνήμη της, το είχε αναρτήσει η ΚΝΕ στο χώρο του Παντείου Πανεπιστημίου, μετά από εκδήλωση που οργάνωσε στο ίδρυμα την περασμένη Δευτέρα (13 Δεκέμβρη) αφιερωμένη στην Σωτηρία Βασιλακοπούλου. Θυμίζουμε ότι η Σ. Βασιλακοπούλου δολοφονήθηκε εν ψυχρώ από τραμπούκους της εργοδοσίας, το 1980, έξω από το εργοστάσιο - γκέτο της ΕΤΜΑ, όπου συμμετείχε σε εξόρμηση - κάλεσμα προς τους εργαζόμενους για την απεργία της επόμενης μέρας. Από τότε, κάθε χρόνο, η ΚΝΕ, ο Σύλλογος Φοιτητών Παντείου (του οποίου ήταν μέλος η Σωτηρία), η Ομοσπονδία και το Συνδικάτο Κλωστοϋφαντουργών κι άλλοι φορείς τιμούν τη μνήμη της με εκδηλώσεις την επέτειο της δολοφονίας της έξω από το εργοστάσιο της ΕΤΜΑ και σε μια αντίστοιχη κίνηση η ΚΝΕ ανάρτησε και στο Πάντειο Πανεπιστήμιο τιμητική πλακέτα στη μνήμη της.

Αυτό το μνημείο, όμως, βεβηλώθηκε και αποκαθηλώθηκε την Παρασκευή 17 Δεκέμβρη από ομάδα μελών της ΕΑΑΚ, στο όνομα τού ότι η κολόνα όπου αναρτήθηκε το μνημείο ήταν εντός του χώρου όπου ...κολλάει τις αφίσες της η ΕΑΑΚ!

«Η πλακέτα θα τοποθετηθεί ξανά όσο κι αν ενοχλεί»

Για την κατάπτυστη αυτή ενέργεια, η Οργάνωση Σπουδάζουσας Αθήνας της ΚΝΕ εξέδωσε ανακοίνωση που μιλάει για «βεβήλωση του μνημείου της κομμουνίστριας φοιτήτριας του Παντείου Σωτηρίας Βασιλακοπούλου από τους σύγχρονους ΕΚΟΦίτες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΕΑΑΚ».

Ολόκληρη η ανακοίνωση έχει ως εξής:

«Την Παρασκευή 17/12/2010 στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, ομάδα 60 ατόμων από όλη την Αθήνα από τις γνωστές αντικομμουνιστικές ομάδες των ΕΑΑΚ, βεβήλωσαν και αφαίρεσαν την πλακέτα που είχε τοποθετηθεί από τις Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στη μνήμη της Σωτηρίας Βασιλακοπούλου.

Η Σωτηρία Βασιλακοπούλου είναι δολοφονημένο μέλος της ΚΝΕ, φοιτήτρια Παντείου που δολοφονήθηκε έξω από το εργοστάσιο της ΕΤΜΑ.

Είναι γνωστοί σεσημασμένοι αντικομμουνιστές.

Αυτό που έκαναν σήμερα οι σύγχρονοι ΕΚΟΦίτες της ΕΑΑΚ στο Πάντειο το έχουν κάνει μόνο οι Χρυσαυγίτες και άλλες φασιστικές ομάδες στα μνημεία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας και οι απόγονοι των Ες-Ες στη Βαλτική.

Καιρό τώρα είναι μαέστροι στις αντιΚΚΕ - τραμπούκικες επιθέσεις μέσα στα Πανεπιστήμια και τους χώρους δουλειάς, γι' αυτό και αβαντάρονται από αστικά ΜΜΕ.

Είμαστε βέβαιοι ότι με αυτήν τη σημερινή τους κίνηση θα γέμισαν χαρά και ικανοποίηση τους γνωστούς σεσημασμένους αντικομμουνιστές - μεγαλοκαθηγητές του Παντείου.

Επιβεβαιώνεται ότι παρά τα μεγάλα λόγια παλεύουν για να σωθεί το καπιταλιστικό σύστημα, όλη τους η αγωνία είναι να χτυπηθεί το ΚΚΕ και η ΚΝΕ.

Τους ενοχλεί ότι η συντρόφισσα Σωτηρία δολοφονήθηκε σε εξόρμηση έξω από ένα εργοστάσιο. Τρέμουν και μόνο στην ιδέα ότι μπορούμε να διδαχθούμε από την πλούσια ιστορία της ταξικής πάλης στη χώρα μας, από τους αγώνες και τις θυσίες χιλιάδων μελών και στελεχών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Τρέμουν στην ιδέα ότι οι φοιτητές από τα εργατικά λαϊκά στρώματα θα παλέψουν στο πλευρό της εργατικής τάξης για την ανατροπή του καπιταλισμού. Τρέμουν τη συμπόρευση με το ΚΚΕ .

Αξιος, λοιπόν, ο μισθός τους.

Καλούμε κάθε φοιτητή, ειδικά τους ριζοσπάστες φοιτητές να βγάλουν συμπεράσματα για το ρόλο αυτών των ομάδων μέσα και έξω από τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ, να τους γυρίσουν την πλάτη.

Η πλακέτα της Σωτηρίας Βασιλακοπούλου θα τοποθετηθεί ξανά στη θέση της, όσο και αν ενοχλεί τα σύγχρονα φασιστοειδή».

ΠΡΙΝ:

Ποιόν συμφέρει ο πόλεμος στην επαναστατική Αριστερά;

Επίθεση ΚΚΕ σε ΝΑΡ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ

O Ριζοσπάστης της περασμένης Τρίτης ήταν εντυπωσιακός. Μπαράζ επιθέσεων ενάντια στην κινηματική και πολιτική παρέμβαση της επαναστατικής Αριστεράς. Άρθρο από μέλος του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ (Δ. Γόντικας). Δύο σχόλια της εφημερίδας και τέσσερις(!) ανακοινώσεις καταγγελίας: Από Σπουδάζουσα Αθήνας της ΚΝΕ, Εκτελεστική Γραμματεία ΠΑΜΕ, ΠΑΣΥ και ΜΑΣ. Για να υπογραμμιστεί μάλιστα η σπουδαιότητά τους, συνοδεύονται από δεκάδες ψηφίσματα καρμπόν. Ποιοι είναι στο εδώλιο; Η ΕΑΑΚ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το Συντονιστικό Πρωτοβάθμιων Σωματείων και φυσικά, το ΝΑΡ.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ

Το δεύτερο σημαντικό στοιχείο είναι η γλώσσα που χρησιμοποιείται, το ήθος και ο πολιτισμός που αυτή αποπνέει: Η ΚΝΕ κάνει λόγο για «αντικομμουνιστικές ομάδες της ΕΑΑΚ», «σύγχρονους ΕΚΟΦίτες» και «φασιστοειδή». Η ΠΑΣΥ προσθέτει το χαρακτηρισμό για «χαϊδεμένα παιδιά των ΜΜΕ». Ο Δ. Γόντικας θα …πολιτικοποιήσει τις κατηγορίες αναφέροντας ότι οι παραπάνω κατηγορούμενοι εχθρεύονται το ΚΚΕ από την σκοπιά «των θέσεων του ΠΑΣΟΚ και της εργοδοσίας». Με κάθε σοβαρότητα πληροφορεί πως «είναι πέρα για πέρα βέβαιο» πως «ο χώρος αυτός (της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ) κηδεμονεύεται από διάφορα κέντρα». Και ενώ με περισσή ευκολία μιλά για «πεμπτοφαλαγγίτες», κάνει μια μεγαλόψυχη παραχώρηση, διευκρινίζοντας πως αυτό «δεν σημαίνει ότι είναι όλοι πράκτορες»!

Η επίθεση αυτή γίνεται ξεχωριστή, λόγω και του αδίσταχτου τρόπου με τον οποίο το ΚΚΕ τη συνδέει με την ηρωική μορφή της κομμουνίστριας φοιτήτριας της Παντείου και μέλους της ΚΝΕ, Σωτηρίας Βασιλακοπούλου, που άφησε την τελευταία της πνοή στις πύλες της ΕΤΜΑ τον Ιούλη του 1980. Στην προκλητική ψευδολογία που αναπτύσσεται σχετικά με αυτό το ζήτημα, έχουν απαντήσει τεκμηριωμένα, νηφάλια και πολιτισμένα, η ΕΑΑΚ, η νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση και το ΝΑΡ (ολόκληρες οι ανακοινώσεις στο www.narnet.gr). Θα μπορούσε να υποθέσει κανείς πως αυτό το αλόγιστο ξέσπασμα του ΚΚΕ είναι μια ακόμη εκδήλωση της αντίληψης ατομικής ιδιοκτησίας που έχει για την ιστορία του κινήματος και τους αγωνιστές του. Σε αυτή την πρόσκληση διαμάχης μαζί του –με τέτοιους όρους– δεν θα δηλώσουμε παρόντες. Δεν θα ταίριαζε στο χαμόγελο της Σωτηρίας, θα αδικούσε την όμορφη στράτευση της. Επιδιώκουμε μια άλλη προσέγγιση στο παρελθόν του κινήματός μας. Δεν το αντιλαμβανόμαστε ως νεκρή παρακαταθήκη με στατικά νοήματα, χωρίς κριτική δύναμη και άρα, χωρίς χειραφετητική δυνατότητα.

Ωστόσο, η χυδαία χρήση της κληρονομιάς της Σωτηρίας, είναι απλά ένα άχαρο μέσο για το πολιτικό «διά ταύτα» που θέτει η ηγεσία του ΚΚΕ: Το διακύβευμα είναι η πολιτική και συμβολική κήρυξη πολέμου στον «οπορτουνισμό», ο οποίος σύμφωνα με το σχετικό άρθρο στο Ριζοσπάστη, είναι το «βασικό στήριγμα της αστικής τάξης». Βεβαίως, στο εδώλιο μπαίνει πλέον αποκλειστικά σχεδόν ο «αριστερός» οπορτουνισμός, δηλαδή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΝΑΡ και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον στο συγκεκριμένο άρθρο. Με απόλυτη ειλικρίνεια ο αρθρογράφος, επισημαίνει ότι «ο κίνδυνος είναι υπαρκτός και δεν πρέπει να υποτιμηθεί», επιβεβαιώνοντας αυτό που αναφέρει η ανακοίνωση του ΝΑΡ, ότι «η ηγεσία του ΚΚΕ είναι θορυβημένη από την άνοδο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ανεξάρτητου ταξικού ρεύματος στο εργατικό κίνημα».

Γιατί θα έπρεπε όμως να ανησυχεί το ΚΚΕ; Γιατί μια δύναμη που αναφέρεται στον κομμουνισμό να μην χαίρεται που ένας άλλος πολιτικός χώρος με αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και αναζήτηση μιας νέας επαναστατικής προοπτικής έρχεται να προστεθεί στο ζητούμενο μέτωπο της κοινωνικής αλλαγής που έχει ανάγκη η εποχή μας; Αυτό το ερώτημα προκαλεί πραγματικό αμόκ στην ηγεσία του ΚΚΕ. Και αυτό διότι συγκεφαλαιώνει άλλα πολιτικά ερωτήματα, που συζητούν οι κομμουνιστές και οι αριστεροί, πιο έντονα και πιο κοινά από ποτέ.

Όλοι αυτοί –μαζί τους και το ΝΑΡ– ευχαρίστως θα συμφωνούσαν με τη διαπίστωση του ΚΚΕ ότι «μιλάμε σήμερα για ένα πραγματικό πόλεμο του κεφαλαίου ενάντια στην εργατική τάξη». Μετά τη διαπίστωση αυτή, θεωρεί το ΚΚΕ ακριβώς αυτή τη στιγμή ως την πιο κατάλληλη για να κλιμακώσει τον εμφύλιο πόλεμό του ενάντια σε κάθε άλλη κομμουνιστική και αριστερή δύναμη και μάλιστα με τους παραπάνω εκφυλιστικούς όρους και υβριστικούς χαρακτηρισμούς; Η πολιτική και ιδεολογική αντιπαράθεση είναι φυσικά αναγκαία και ουδέποτε έβλαψε. Η αλληλοαπαξίωση όμως των ρευμάτων αντικαπιταλιστικής πάλης είναι ό,τι χειρότερο.

Το ΚΚΕ πολύ σωστά επισημαίνει ότι είναι αναγκαία η συνολική αμφισβήτηση των αιτιών της σημερινής καπιταλιστικής κρίσης. Από εκεί και πέρα όμως, διαστρέφει με τη στάση του και την κοινή λογική και τη διαλεκτική μιας επαναστατικής σύνδεσης τακτικής και στρατηγικής: Η κήρυξη του «πολέμου στον καπιταλισμό», από πού και ως πού θα έπρεπε να σηματοδοτεί τη σταδιακή αλλά σταθερή απόσυρση του «πολέμου» για την ανατροπή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, την αντικαπιταλιστική αποδέσμευση από το ευρώ και την ΕΕ, την άρνηση του χρέους, την ανατροπή του μνημονίου του ΔΝΤ και του κεφαλαίου; «Ψεύδεστε!», αγαναχτεί συχνά πυκνά ο Ριζοσπάστης απέναντι σε αυτές τις αιτιάσεις. «Το ΚΚΕ φυσικά και θέτει αυτά τα ζητήματα αταλάντευτα, θεωρώντας ωστόσο πως θα λυθούν μόνο στο πλαίσιο της λαϊκής οικονομίας και εξουσίας», συμπληρώνεται. Ίσως θεωρεί ότι μας βγήκε και από τα ...αριστερά. Έτσι όμως εκφυλίζεται η ουσία της επαναστατικής πολιτικής, τόσο στο επίπεδο της τακτικής όσο και της στρατηγικής: Στο επίπεδο της πρώτης, εγκαταλείπεται κάθε υλική δυναμική σύνδεση της αντικαπιταλιστικής προοπτικής με τα συμφέροντα των εργαζομένων και των ανέργων, με τον ανερχόμενο πολιτικό ρόλο του κινήματός τους. Δεν συμβάλλει έτσι στην ωρίμανση της συγκρότησης του κοινωνικού υποκειμένου - φορέα ανατροπής της αστικής επίθεσης μέσω της πολιτικής του πράξης και των νικηφόρων αγώνων του. Το ΚΚΕ θεωρώντας μεταφυσικά πως την επίθεση θα την ανατρέψει το ίδιο, αρκείται σε νεκρά ιδεολογικά μαθήματα προς την εργατική τάξη, που καλείται να «καταλάβει». Σε συνέχεια της παραπάνω αφελούς συλλογιστικής θα απαντούσε κάποιος πως η αυτοχειρία στο επίπεδο της άμεσης πολιτικής γραμμής, σώζεται με την αναβάθμιση της στρατηγικής. Μα ούτε και με αυτή την παράλογη συλλογιστική είναι συνεπές το ΚΚΕ, καθώς θα πρέπει να κάνει τον κόπο να μας εξηγήσει κάποια στιγμή: Αυτή η «λαϊκή οικονομία και εξουσία», πώς θα γίνει πράξη χωρίς επανάσταση; Αρκεί γι’ αυτό η διαρκής εκλογική αύξηση του ΚΚΕ και οι αποστειρωμένες πορείες του προς τη Συγγρού ή το Μεταξουργείο;

Η ηγεσία του ΚΚΕ θεωρεί ως «λυδία λίθο» τις εκτιμήσεις και τη στάση απέναντι στο «σοσιαλισμό και κομμουνισμό που γνωρίσαμε». Θα συμφωνήσουμε σε ένα βαθμό. Αλλά πρέπει να συζητήσουμε τι συνιστά τελικά αντικομμουνισμό: Η επαναστατική κριτική στα καταπιεστικά καθεστώτα της ανατολικής Ευρώπης που γέννησαν (όχι από το κεφάλι του Δία) τους σύγχρονους ολιγάρχες και νεο-καπιταλιστές ή η ταύτιση της απελευθερωτικής κομμουνιστικής προοπτικής με αυτά; Σαν ΝΑΡ τολμήσαμε το πρώτο στα «πέτρινα χρόνια» μετά το 1989. Δεν το μετανιώνουμε τώρα που η Αριστερά καλείται να συμβάλει και να συναντηθεί με ένα ανερχόμενο ρεύμα αναζήτησης μιας απελευθερωτικής κομμουνιστικής προοπτικής. Το ΚΚΕ δεν θα αποφύγει να πάρει θέση σε αυτό το δίλημμα.

Το ΝΑΡ δεν υποτιμάει καθόλου τις διαφορές που υπάρχουν, ούτε υποβαθμίζει τη σημασία της αντιπαράθεσης γι’ αυτές με τη λογική των μέσου όρου ή του ελάχιστου κοινού παρονομαστή. Αυτό θα ισοδυναμούσε με πολιτική αυτοκτονία της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Θεωρούμε όμως πως το πεδίο της ανατρεπτικής κοινής δράσης, στη βάση της ισοτιμίας και της αυτοτέλειας, είναι το καλύτερο έδαφος για ένα ουσιαστικό διάλογο, αλλά και για την ανάπτυξη της ευρύτερης εργατικής και λαϊκής αυτοπεποίθησης. Θα καταλάβαινε κανείς –μέσα στην υπερβολή του– το φόβο του Δ. Γόντικα ότι θα δημιουργηθούν «συγχύσεις» από αυτή τη συνεύρεση, αν την ίδια στιγμή η Α. Παπαρήγα δεν έτρεχε τόσο πρόθυμα να συναντηθεί με τον πρωθυπουργό την παραμονή της πανεργατικής απεργίας. Η δήλωση μετά τη συνάντηση ότι «τώρα αρχίζει ο πόλεμος», μάλλον παραπέμπει ότι το ΚΚΕ πάει να κλειστεί στο δικό του φρούριο. Το ποιος λειτουργεί σαν «ανάχωμα» επομένως, πρέπει να συζητηθεί. Το άγχος του ΚΚΕ, να αποδείξει για άλλη μια φορά ότι μπορεί να κηρύξει πόλεμο, να ελέγξει ή/και να συντρίψει ό,τι κινείται στα αριστερά του, έχει πολιτική σημασία και δεν σχετίζεται μόνο με κομματικό πατριωτισμό. Επιχειρείται να φτιαχτεί μια υγειονομική ζώνη με στόχο την ανακοπή τάσεων αντικαπιταλιστικής ριζοσπαστικοποίησης και νέας κομμουνιστικής στρατηγικής και τον περιορισμό τους στο στενό δοκιμασμένο και αποτυχημένο κορσέ του κοινοβουλευτισμού και του ρεφορμισμού.

Τα έφερε έτσι η ιστορία, το ΚΚΕ να μην τα πηγαίνει καλά με τους Δεκέμβρηδες. Τον Δεκέμβρη του 1944, το ερώτημα των κομμουνιστών γιατί δεν μπαίνει ο ΕΛΑΣ στην Αθήνα να διεκδικήσει την εξουσία, επιχειρήθηκε να διασκεδαστεί με το κυνήγι του Ζέρβα στην Ήπειρο. Στη μεγάλη νεολαιίστικη έκρηξη του Δεκέμβρη του 2008 και τα ερωτήματα που έθεσε, το ΚΚΕ είδε μόνο την κουκούλα και τους αντιεξουσιαστές. Τον Δεκέμβρη του 2010, εν μέσω κλιμάκωσης του ταξικού πολέμου ενάντια σε εργαζόμενους, νεολαία και ανέργους, το ΚΚΕ επιχειρεί να συντρίψει τον «αριστερό οπορτουνισμό». Υποτάσσοντας ταυτόχρονα την ΚΝΕ σε έναν άχαρο ρόλο απέναντι στη μεταρρύθμιση της Διαμαντοπούλου, την ίδια στιγμή που τρέχει να μαζέψει ψηφίσματα από ΔΣ συλλόγων ενάντια στην ΕΑΑΚ, σε συνεργασία με τη ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ. Ελπίζουμε πως κάποια στιγμή, σε ένα μελλοντικό Δεκέμβρη, να έχει ξεπεραστεί το φάντασμα του 1989, που στοιχειώνει ακόμη την ηγεσία του ΚΚΕ. Το ιερατείο του αλάθητου, θα πρέπει να εξηγήσει στους κομμουνιστές πώς γίνεται να έχουν πάντα δίκιο (μάλιστα οι ίδιοι άνθρωποι); Και σήμερα που κατηγορούν όλους τους άλλους για «οπορτουνιστές». Και όταν κοίταζαν με μισό μάτι την εξέγερση του Νοέμβρη του 1973. Και όταν στη μεταπολίτευση έψαχναν την κοινή δράση με την ΟΝΝΕΔ. Και όταν μετά ανακάλυψαν τις «δημοκρατικές δυνάμεις» και το μορατόριουμ με το ΠΑΣΟΚ. Και όταν διέγραφαν την ΚΝΕ από κοινού με το «δεξιό οπορτουνισμό» και τους έχοντες καριέρα σήμερα στο ΠΑΣΟΚ, για να μην αμφισβητηθεί η συγκυβέρνηση με ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που συμμετείχαν. Είχαν δίκιο και όταν υμνούσαν τον Στάλιν και τον Μπρέζνιεφ και όταν έτρεχαν να φωτογραφηθούν με τον Γκορμπατσόφ και όταν χαιρετούσαν μετά το πραξικόπημα εναντίον του… Λίγη σεμνότητα, σύνεση και αυτοκριτική, μάλλον είναι απαραίτητη.

ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΠΩ ΕΓΩ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ, ΜΕ ΚΑΛΥΨΕ Ο ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΣ ΤΗΣ "ΠΡΙΝ". ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ...

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ

Η 25η Δεκεμβρίου ήταν στην αρχαιότητα μια πολύ σημαντική ημέρα αφιερωμένη στη λατρεία του ήλιου και των διάφορων ηλιακών θεοτήτων. Μεταξύ αυτών συγκαταλέγεται και ο Μίθρας του οποίου τα γενέθλια εορτάζονταν στις 25 Δεκεμβρίου.
Η χριστιανική εκκλησία καπηλεύθηκε την ημερομηνία αυτή εξ αιτίας της τεράστιας δημοφιλίας της και απλώς άλλαξε το περιεχόμενο της προχριστιανικής αυτής εορτής.
Άλλωστε κατά την διάρκεια των πρώτων αιώνων της χριστιανικής χρονολόγησης τα γενέθλια του Ιησού εορτάζονταν σε διάφορες ημερομηνίες, όπως η 15η Απριλίου η 20η Μαΐου η 17η Νοεμβρίου και η 6η Ιανουαρίου.
Η ημερομηνία γέννησης του Ιησού (εάν πράγματι υπήρξε, καθότι δεν ειναι ιστορικά διαπιστωμένη η ύπαρξη του) ειναι αμφιλεγόμενη και σίγουρα πάντως όχι γνωστή.
Σύμφωνα με τους Ευαγγελιστές Λουκά και Ματθαίο ο Ιησούς γεννήθηκε τον καιρό που ο Ηρώδης ήταν βασιλιάς της Ιουδαίας και ο Κυρήνιος κυβερνήτης της Συρίας. Ο Ηρώδης όμως πέθανε το έτος 4 π.Χ. ενώ ο Κυρήνιος δεν ανακηρύχθηκε κυβερνήτης πριν από το 10 μ.Χ...
Η γενέθλια μέρα του Ιησού οριστικέ τελικώς ως η 25η Δεκεμβρίου στη Ρώμη και στα μέσα του 4ου αιώνα από τον πάπα Ιούλιο τον Α΄

Ποια ειναι η πραγματική καταγωγή του Χριστουγέννων;
Οι εορτασμοί των ημερών των Χριστουγέννων ειναι κατά πολύ παλαιότεροι του Ιησού. Παλαιοτέρα και από τον Μίθρα στην Αίγυπτο εορτάζονταν με μεγάλες τιμές η γέννηση του Θεού Όσιρη. Σε ότι αφορά το περιεχόμενο και το νόημα των «Χριστουγέννων», πρέπει κανεις να ανατρέξει στην ελληνορωμαϊκή παράδοση και τους εορτασμούς των Κρονίων κατά τη διάρκεια των οποίων οι άνθρωποι άναβαν κεριά, απελευθέρωναν δούλους, ξεχνούσαν πάθη και μίση και αντάλλασσαν δώρα μεταξύ τους.
Αρχικά η εορτή ελάμβανε χώρα στις 17 Δεκεμβρίου αλλά από το 400 π.Χ. περίπου μεταφέρθηκε νια εβδομάδα αργότερα.
Έτσι συνέπεσε να εορτάζεται με την μεγάλη γιορτή του Ηλίου (Μίθρα) στις 25 Δεκεμβρίου.
Η χριστιανική εκκλησία καπηλεύτηκε την γιορτή αυτή και την μετέτρεψε σε χριστιανική ονομάζοντάς την «Χριστούγεννα»
Έχουν το χριστουγεννιάτικο δένδρο και η βασιλόπιτα χριστιανική καταγωγή;

Το έθιμο του στολισμένου δένδρου δεν έχει την παραμικρή σχέση με τον Ιησού αλλά και το χριστιανισμό γενικότερα. Στον Ελληνικό χώρο, από τα Ομηρικά κιόλας χρόνια, οι άνθρωποι τιμούσαν τα Κρόνια, στολίζοντας δένδρα με στολίδια και πορτοκάλια, τιμώντας έτσι τον αναγεννώμενο ήλιο.
Στις βόρειες παραδόσεις σημειώνονται αντιστοίχως παρόμοιοι στολισμοί με παρόμοιο νοηματικό περιεχόμενο. Στους σύγχρονους καιρούς, μόλις την τελευταία εκατονταετία το έθιμο αυτό γνώρισε την καθολικότητα που παρατηρούμε σήμερα.
Γενικότερα πάντως, πρέπει να σημειωθεί ότι το πάντα πράσινο (ever green) δένδρο αναγνωριζόταν ως σύμβολο γονιμότητας και αθανασίας. Τόσο η γονιμότητα, όσο και η αθανασία της φύσης αποτελούν συστατικά στοιχεία όλων σχεδόν των προχριστιανικών κοσμολατρευτικών παραδόσεων και θρησκειών.
Το κόψιμο της βασιλόπιτας αποτελεί εξέλιξη του αρχαιοελληνικού εθίμου του εορταστικού άρτου, το οποίο οι αρχαίοι Έλληνες πρόσφεραν στους θεούς, σε μεγάλες αγροτικές γιορτές, όπως τα Θαλύσια και τα Θεσμοφόρια.

Το Ελληνικό «Τριέσπερον» ή Ηλιούγεννα
Στη θέση των «Χριστουγέννων», οι Αρχαίοι Έλληνες εώρταζαν το λεγόμενο «Τριέσπερον», μία εορτή η οποία γενικεύεται από τους ελληνιστικούς χρόνους κι εντεύθεν, προς τιμήν των πυρφόρων και ηλιακών θεοτήτων Ηρακλέους (ο οποίος κατά τον Κορνούτο ορίζεται ως «ο εν τοίς όλοις Λόγος καθ'όν η Φύσις ισχυρά και κραταιά εστί και απεριγένητος ούσα, μεταδοτικός ισχύος και τοίς κατά μέρος και αλκής υπάρχων») και Ηλίου. Το «Τριέσπερον» ξεκινούσε με το Χειμερινό Ηλιοστάσιο (τη νύκτα της 21ης προς την 22α του Δεκεμβρίου, τη μεγαλύτερη δηλαδή νύκτα του έτους) και κορυφωνόταν με την αναγέννηση του φωτοδότη Ηλίου (τη νύκτα της 24ης προς 25η, όταν η ημέρα έχει ήδη μείνει «στάσιμη» επί 3 ημέρες μετά το Ηλιοστάσιο και αρχίζει πλέον να μεγαλώνει).
Αργότερα, με την επιβολή της κρατικής ηλιολατρίας από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Αυρηλιανό, το ελληνικό «Τριέσπερον» επισκιάσθηκε (κατά μίμηση της παρσικής λατρείας του Θεού Μίθρα που εώρταζε και αυτή την γέννηση του Θεού στις 25 Δεκεμβρίου) από την «επίσημη» ρωμαϊκή εορτή του «Ανίκητου Ήλιου» («Sol Invictus»). Η «Ημέρα της Γεννήσεως του Ανίκητου Ηλίου» («Dies Natalis Solis Invicti»), η στιγμή δηλαδή που ο ακατάβλητος Ήλιος, έχοντας θριαμβεύσει επάνω στο σκοτάδι της «bruma» (βλέπε κατωτέρω), αρχίζει να ανέρχεται δυναμικά και υπερήφανα στον ουράνιο θόλο, είχε, φυσικά, ως προεόρτιο τη νύκτα του Χειμερινού Ηλιοστασίου, όταν ετιμάτο σιωπηρώς η Θεά του Κάτω Κόσμου Αντζερόνα (Angerona, Dea Tacita), προστάτις των νεκρών και προσωποποίηση της Θελήσεως, της Εσωτερικής Φωνής, της Ενοράσεως και της Σιωπής, στα λεγόμενα «Ντιβάλια» ή «Αντζερονάλια» («Divalia» ή «Angeronalia», βλ. Claudio Rutilio, «Η Θεολογία των Ρωμαίων»). Τα «Divalia» έκλειναν τις λεγόμενες «σύντομες ημέρες» («brevissimi dies», «bruma») που σηματοδοτούσαν την ολοκλήρωση της ηλιακής διαδρομής μέσα στον ενιαυτό.
Ο Sol «Invictus» συνέχισε να λατρεύεται ως Ανώτατος Θεός και καθοδηγητής της οργανωμένης κοινωνίας και των Ρωμαίων αυτοκρατόρων μέχρι την εποχή του Κωνσταντίνου, ο οποίος άρχισε την βασιλεία του ως τυπικός ηλιολάτρης. Υπάρχουν νομίσματα ως το 324 μ.α.χ.χ. που εμφανίζουν τον Κωνσταντίνο να δοξάζει τον Sol ως «Πηγή της Αυτοκρατορικής Δυνάμεως», μόνον δε κατά τα τελευταία χρόνια της βασιλείας του οι αναφορές στον Sol και τις άλλες εθνικές θεότητες εξαφανίσθησαν από τα νομίσματα. Η εορτή πάντως του «Sol Invictus» επικαλύφθηκε με τη σειρά της αμέσως μετά την επικράτηση του Χριστιανισμού (4ος αιώνας, με απόφαση του Πάπα Ιουλίου) από τα γνωστά μας «Χριστούγεννα» (που έως τότε υπολογίζονταν στις 6 Ιανουαρίου -ημερομηνία που στην Ανατολή παρέμεινε μέχρι τουλάχιστον τη βασιλεία του αυτοκράτορα Γιουτπράβδα, ελληνιστί Ιουστινιανού-, ή στις 19 Απριλίου, ή στις 20 Μαϊου κατ'άλλους, ενώ στο «Pascha Compustus» του 243 μ.α.χ.χ. η «γέννηση» του Τζεσουά ορίζεται στις 28 Μαρτίου). Η μετέπειτα χυδαία ιδιοποίηση του ελληνικού «Τριεσπέρου» δεν εμπόδισε φυσικά τους πιο σκληροπυρηνικούς απολογητές της νέας Θρησκείας να περιγελούν τους Εθνικούς, κατά την προσφιλή τους πρακτική, ακόμη και κατά τον 3ο αιώνα μ.α.χ.χ. (!!), ως τάχα... ανόητους που εώρταζαν γενέθλια Θεών (Αρνόβιος, περίπου 296 μ.α.χ.χ.).

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΕΟΡΤΕΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ
Τα Χριστούγεννα η εορτή της ανάμνησης της γεννήσεως του Ιησού Χριστού δηλαδή, αποτελούν την μεγαλύτερη γιορτή του Χριστιανισμού, αποτελώντας ημέρες χαράς για όλον τον Χριστιανικό κόσμο. Λόγω βέβαια της «οικονομικής εκμετάλλευσης» και του τεράστιου «οικονομικού τζίρου της εορτής» τα Χριστούγεννα εορτάζονται πλέον σχεδόν σε όλο τον κόσμο. Ιχνηλατώντας την ιστορικότητα της εορτής ο μελετητής ανακαλύπτει ενδιαφέροντα στοιχεία που αφορούν την ημερομηνία της εορτής, αλλά και συσχετίσεις με συνήθειες στον αρχαίο κόσμο.
Αναζητώντας την ακριβή ημερομηνία γενέσεως του Ιησού ο μελετητής ανακαλύπτει ότι αφενός στην καινή Διαθήκη δεν γίνεται αναφορά για την εορτή Χριστουγέννων και αφετέρου ότι κανείς από τους Αποστόλους δεν τήρησε την 25η Δεκεμβρίου ως γενέθλια ημέρα του Σωτήρα. Στην πραγματικότητα δεν γνωρίζουμε πότε ακριβώς γεννήθηκε ο Ιησούς Χριστός, (υπολογίζεται πως γεννήθηκε μεταξύ του 6 - 2 π. X.) Υπάρχουν όμως ενδείξεις που συνηγορούν στην Φθινοπωρινή γέννηση του, και όχι στην χειμερινή. Το εδάφιο από το Ευαγγέλιο του Λουκά παραδείγματος χάριν αναφέρει: «Οι ποιμένες ήσαν κατά το αυτό μέρος διανυκτερεύοντες εν τοις αγροίς, και φυλάττοντες φύλακας της νυκτός επί το ποίμνιον αυτών 2:
Η φράση αυτή έρχεται σε αντίθεση με τις πρακτικές των βοσκών καθώς τον χειμώνα λόγω του ψύχους οι ποιμένες δεν διανυκτερεύουν στους αγρούς. Αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η γέννηση του Ιησού δεν έγινε το Δεκέμβριο αλλά το Φθινόπωρο εφόσον τα κοπάδια δεν ήταν στις στάνες. Γνωρίζουμε επίσης ότι η γέννηση συνέπεσε, με την απογραφή, που συνήθως γινόταν μετά την συγκομιδή, κατά τις αρχές Οκτωβρίου. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης επίσης συσχετίζει την γέννηση του Ιησού Χριστού με την εορτή της «Σκηνοπηγίας», η οποία γινόταν τον Οκτώβρη.
Στην Αγία Γραφή γενέθλιες και ονομαστικές εορτές δεν συνιστούνται. Στην πραγματικότητα τα Χριστούγεννα δεν συμπεριλαμβάνοντα στις αρχαίες γιορτές της Χριστιανικής Εκκλησίας, και μάλιστα η τήρηση των γενεθλίων καταδικάζονταν σαν ένα ειδωλολατρικό έθιμο απεχθές στους Χριστιανούς. Ημέρα μνήμης των αγίων και μαρτύρων όριζαν αυτή του θανάτου. Η Καθολική Εγκυκλοπαίδεια αναφέρει σχετικά : «Τα Χριστούγεννα δεν ήταν ανάμεσα στις πρώτες εορτές της Εκκλησίας. Ο Ειρηναίος και ο Τερτυλλιανός την παραλείπουν από τους καταλόγους των εορτών» .
Έτσι Τα Χριστούγεννα ως εορτή των γενεθλίων του Σωτήρα δεν γιορτάζονταν τα πρώτα 300 χρόνια. Η καθιέρωση της 25ης Δεκεμβρίου ως ημέρα των Χριστουγέννων έγινε στη Ρώμη από τον Πάπα Ιούλιο τον Α, τον 4ο μ.χ. αιώνα, μετά από έρευνα που έγινε στα αρχεία της Ρώμης για την χρονιά επί Αυγούστου απογραφής, και κατόπιν υπολογισμών βάση των Ευαγγελίων. Ένα στοιχείο που λήφθηκε υπόψιν είναι το η φράση από το κατ’ Ιωάννη γ’30 «Εκέινον δει αυξάνειν, εμέ ελατούσθαι»
Στην πραγματικότητα όμως αυτό συνέβη διότι η συγκεκριμένη ημερομηνία συνέπεφτε με τις ειδωλολατρικές εορτές του Χειμερινού Ηλιοστασίου και την «Επιστροφή» του Ηλίου. Έκτοτε ο Χριστός όφειλε να είναι ο Ήλιος ο δίδων το φως εις τον κόσμο. Πριν εορταζόταν στις 6 Ιανουαρίου μαζί με τη βάπτιση του Ιησού (Θεοφάνια). Αργότερα το έθιμο πιθανολογείται ότι μεταφέρθηκε στην Ανατολή, πιθανόν από τον Γρηγόριο τον Ναζιανζηνό το 378-381 περίπου μ.Χ. Ο Ιωάννης Χρυσόστομος (345-407 μ.Χ.) σε ομιλία του για τη γέννηση του Χριστού, αναφέρει ότι είχε αρχίσει στην Αντιόχεια να γιορτάζονται τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου. Το σίγουρο είναι ότι την εποχή του Ιουστινιανού, τον 6ο αιώνα, ο εορτασμός των Χριστουγέννων στις 25 Δεκεμβρίου είχε εξαπλωθεί σχεδόν σε όλη την Ανατολή.
Τι όμως εόρταζαν οι ειδωλολάτρες με τόση ευλάβεια που κατέστη αδύνατο από τους Χριστιανούς να απαγορέψουν. (Είναι χαρακτηριστικό δε ότι οι πρώτοι Χριστιανοί κατά αντιστοιχία με την παγανιστική τελετουργία της λατρείας του Θεού Ήλιου, δεν προσεύχονταν ποτέ αν δεν γύριζαν προς την Ανατολή του ήλιου, ενώ και ναοί τους είχαν μέτωπο προς τον ανατέλλοντα Ήλιο, αλλά και όλοι οι ναοί είχαν μέτωπο προς τον ανατέλλοντα Ήλιο). Και αυτό βέβαια όταν ο απόστολος Παύλος αναφέρει στη Β΄ Κορινθίους 6:14 & 17:

«Μη ομοζυγείτε με τούς απίστους, διότι τίνα μετοχήν έχει η δικαιοσύνη με την ανομίαν; Τίνα δε κοινωνίαν το φως προς το σκότος; Δια τούτο εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αποχωρίσθητε, λέγει ο Κύριος, και μη εγγίσητε ακάθαρτον και εγώ θέλω σας δεχθή».

Η απάντηση είναι ο Ήλιος, τον οποίο οι αρχαίοι λαοί είχαν θεοποιήσει. Οι αρχαίοι λαοί αναπαριστούσαν την κίνηση του ήλιου με την ζωή ενός ανθρώπου που γεννιόταν κατά την χειμερινή τροπή του ήλιου που μεγάλωνε βαθμιαία καθώς αυξάνονταν και οι ώρες που ο ήλιος φωταγωγούσε την Γη, και πέθαινε ή ανασταίνονταν τον Μάρτιο την ημέρα της Εαρινής Ισημερίας, συμβολίζοντας με αυτόν τον τρόπο την αναγέννηση του φυτικού βασιλείου μέσα από την μήτρα της Γης. Το χειμερινό Ηλιοστάσιο 22-25 Δεκεμβρίου σημαίνει την αρχή του χειμώνα, και ο αρχίζει βαθμιαία να αυξάνει η ημέρα έως ότου εξισωθεί με την νύχτα, κατά την Ιση-μερία τον Μάρτιο. Τότε ο Ήλιος νικά το σκοτάδι, και έρχεται η άνοιξη η εποχή της αναγέννησης για την φύση Οι Αιγύπτιοι στις 25 Δεκεμβρίου εόρταζαν την γέννηση του θεού-ήλιου Όσιρη.
Μετά την δολοφονία του ένα δένδρο ξεφύτρωσε στο οποίο Ίσις κάθε επέτειο της γέννησης του στις 25 Δεκεμβρίου άφηνε δώρα γύρω από το δένδρο. Οι Βαβυλώνιοι, και οι Φοίνικες ονόμαζαν το θεό-ήλιο Βαάλ , οι Πέρσες λάτρευαν τη γέννηση του Αήττητου-ήλιου και θεού Μίθρα Βασιλιά, ενώ οι Βραχμάνοι στην γέννηση του ψάλλουν: «Εγέρσου ω βασιλιά του κόσμου, έλα σε μας από τις σκηνές σου».
Οι αρχαίοι Έλληνες κατά την χειμερινή τροπή του ήλιου γιόρταζαν την γέννηση του Διονύσου. Ο Διόνυσος αποκαλούταν «σωτήρ» και θείο «βρέφος», το οποίο γεννήθηκε από την παρθένο Σέμελη. Ήταν ο καλός «Ποιμήν», του οποίου οι ιερείς κρατούν την ποιμενική ράβδο, όπως συνέβαινε και με τον Όσιρη. Τον χειμώνα θρηνούσαν το σκοτωμό του Διονύσου από τους Τιτάνες, αλλά στις 30 Δεκεμβρίου εόρταζαν την αναγέννησή του. Οι γυναίκες-ιέρειες ανέβαιναν στην κορυφή του ιερού βουνού και κρατώντας ένα νεογέννητο βρέφος φώναζαν «ο Διόνυσος ξαναγεννήθηκε. Ο Διόνυσος ζει» , ενώ σε επιγραφή αφιερωμένη στον Διόνυσο αναγράφεται: «Εγώ είμαι που σε προστατεύω και σε οδηγώ, εγώ είμαι το Άλφα και το Ωμέγα».
Η εορτή αυτή πέρασε και στην αρχαία Ρώμη με τις δημοφιλείς γιορτές των Σατουρναλίων, προς τιμήν του Κρόνου τον Δεκέμβριο αλλά και της θεάς Δήμητρας, γι΄ αυτό και έκαναν θυσίες χοίρων για την ευφορία της γης . Τα Σατουρνάλια ήταν από τις σημαντικότερες ονομάζονταν « DIES INVICTI SOLIS «, «Ημέρα του αήττητου ήλιου», και άρχιζαν στις 17 Δεκεμβρίου και διαρκούσαν επτά ήμερες. Στην εορτή αυτή αντάλλασσαν δώρα, συνήθως λαμπάδες και στα παιδία έδιναν πήλινες κούκλες και γλυκά σε σχήμα βρέφους για να θυμίζουν το Κρόνο, που τρώει τα παιδιά του.
Σταδιακά λοιπόν τα γενέθλια του θεού Ήλιου μετατράπηκαν σε γενέθλια του Υιού του Θεού. Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι οι «εθνικοί-ειδωλολάτρες» αποκαλούσαν την Πρώτη Ημέρα της εβδομάδας Ημέρα του θεού-Κυρίου Ήλιου, ορολογία την οποία αργότερα χρησιμοποίησαν και οι εκκλησιαστικοί Πατέρες για λόγους σκοπιμότητας ίσως. Κάτι που διασώζεται έως σήμερα στα Αγγλικά ως SUN-DAY, στα Γερμανικά SONN-TAG. Ο Ιουστίνος ο μάρτυς (114-165 μ.Χ.) γράφει στη 2η απολογία του για τον Ιησού

«...σταυρώθηκε, πριν το Σάββατο, ΠΟΥ ΗΤΑΝ Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ “ΚΡΟΝΟΥ” και την επόμενη ημέρα ΠΟΥ ΗΤΑΝ Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ (θεού) “ΗΛΙΟΥ” και η οποία μετονομάσθηκε σε ΚΥΡΙΑΚΗ, αναστήθηκε και εμφανίσθηκε στους μαθητές Του...»

Εκτός όμως της ημέρας της γέννησης και πολλές από τις παραδόσεις που συνδέονται με τα Χριστούγεννα ανταλλαγή δώρων, στολισμοί, κάλαντα, Χριστουγεννιάτικο δέντρο έχουν τις ρίζες τους σε παλαιότερες θρησκείες.
Πιο συγκεκριμένα τα κάλαντα τα οποία πήραν τ' όνομά τους από τις αρχαίες Ρωμαϊκές καλένδες του Γεναρίου, ήταν μία ρωμαϊκή εορτή κατά την οποία οι Ρωμαίοι ξεχύνονταν στους δρόμους και στις πλατείες με τραγούδια, φωνές και λαϊκά ξεφαντώματα για να γιορτάσουν το διπρόσωπο θεό Ιανό.(απ' αυτόν πήρε το όνομα του ο μήνας Ιανουάριος). Πίσω όμως από τα κάλαντα κρύβεται ένα αρχαίο Ελληνικό έθιμο με το όνομα Ειρεσιώνη, που αναφέρεται ήδη από τον Όμηρο, ο οποίος ευρισκόμενος στην Σάμο, σκάρωσε διάφορα τραγούδια τα οποία μαζί με μια ομάδα παιδιών τα τραγουδούσαν στα σπίτια των πλουσίων ευχόμενοι πλούτο, χαρά και ειρήνη. Συμβόλιζε την ευφορία και γονιμότητα της γης και εορτάζονταν δυο φορές το χρόνο, μια την άνοιξη με σκοπό την παράκληση των ανθρώπων προς τους θεούς κυρίως του Απόλλωνος-ήλιου και των Ωρών για προστασία της σποράς και μια το φθινόπωρο, για να τους ευχαριστήσουν για την συγκομιδή των καρπών. Ταυτόχρονα με τις ευχαριστίες προς τους θεούς, έδιναν ευχές και στους συνάνθρωπους. Τα παιδιά γύριζαν από σπίτι σε σπίτι, κρατώντας ελιάς ή δάφνης στολισμένα με μαλλί (σύμβολο υγείας και ομορφιάς) και καρπούς κάθε λογής, τραγουδώντας για καλύτερη τύχη και γονιμότητα της γης. Πολλά από τα παιδιά έφεραν τον κλάδο σπίτι τους και τον κρεμούσαν στην πόρτα όπου έμενε όλο το έτος.(κάτι που συνηθίζουμε να κάνουμε σήμερα την Πρωτομαγιά).
Οι ευχές και τα τραγούδια περνώντας από γενιά σε γενιά, κληρονομήθηκαν στα Ρωμαϊκά Χρόνια με τις Καλένδες, απ' τις οποίες έλαβαν τη μορφή που απαντάμε σήμερα, από τα Πρωτοχριστιανικά κιόλας χρόνια. Ένα άλλο Χριστουγεννιάτικο έθιμο αυτό του Χριστουγεννιάτικου δένδρου όπως είδαμε έχει τις ρίζες του στην αρχαία Αίγυπτο.
Σύμφωνα με την παράδοση αυτός που καθιέρωσε το έλατο ως «χριστουγεννιάτικο δέντρο» ήταν ο Άγιος Βονιφάτιος, που θέλησε να αντικαταστήσει την ιερότητα που απέδιδαν οι ειδωλολάτρες στη δρυ, και αυτό παρότι στον Ιερεμία 10: 2-4 αναφέρεται :

«Μη μανθάνετε την οδόν των εθνών.. Διότι τα έθνη πτοούνται εις αυτά. Διότι τα νόμιμα των λαών είναι μάταια. Διότι κόπτουσιν ξύλον εκ του δάσους, έργον χειρών τέκτονος με τον πέλεκυν. Καλλωπίζουσιν αυτό με άργυρον και χρυσόν. Στερεόνουσιν αυτό με καρφία και με σφύρας δια να μη κινείται».

Το χριστουγεννιάτικο δέντρο εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη Γερμανία στο τέλος του 16ου, αλλά έως τις αρχές του 19ου αιώνα δεν ήταν διαδεδομένο ευρέως – τοποθετούνταν μόνο στις εκκλησίες. Το δέντρο ως Χριστιανικό σύμβολο, συμβολίζει την ευτυχία που κρύβει για τον άνθρωπο η γέννηση του Χριστού. Σταδιακά το δένδρο άρχισε να γεμίζει με διάφορα χρήσιμα είδη- κυρίως φαγώσιμα κι αργότερα ρούχα κι άλλα είδη καθημερινής χρήσης, (κάτι που γινόταν στους αρχαίους Ελληνικούς ναούς) συμβολίζοντας την προσφορά των Θείων Δώρων. Στην σύγχρονη Ελλάδα το έθιμο το εισήγαγαν οι Βαυαροί με τον στολισμό στα ανάκτορα του Όθωνα το 1833. Μετά τον το Β’ παγκόσμιο πόλεμο το δέντρο με τις πολύχρωμες μπάλες μπήκε σε όλα τα ελληνικά σπίτια.
Τέλος το κόψιμο της βασιλόπιτας αποτελεί εξέλιξη του αρχαιο Ελληνικού εθίμου του εορταστικού άρτου, τον οποίο οι αρχαίοι Έλληνες πρόσφεραν στους θεούς σε μεγάλες αγροτικές γιορτές, όπως τα Θαλύσια και τα Θεσμοφόρια.

Η ΠΑΓΑΝΙΣΤΙΚΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
Η 25η Δεκεμβρίου συμπίπτει παραδοσιακά με το χειμερινό ηλιοστάσιο, δηλαδή με τη νύχτα με τη μεγαλύτερη διάρκεια. Η επόμενη νύχτα είναι θεωρητικά μικρότερη για κάποια δευτερόλεπτα, καθώς ο ήλιος ανατέλλει νωρίτερα και δύει αργότερα, ενώ μέχρι την ημερομηνία αυτή συμβαίνει το αντίθετο (λόγω όμως των εκατοντάδων χρόνων που έχουν περάσει από την καθιέρωση της ημερομηνίας αυτής, αυτή δεν είναι πια σωστή, καθώς μετακινείται αργά ¾η ακριβής ημερομηνία του χειμερινού ηλιοστασίου του 1999 είναι το ξημέρωμα της 22ης Δεκεμβρίου).

Όλοι οι πολιτισμοί είχαν καθιερώσει γιορτές για αυτή την ημερομηνία, καθώς πίστευαν πως είναι η μέρα της ανάστασης του ηλιακού θεού.

Η αρχαιότερη απόδειξη της σημαντικότητας της ημερομηνίας αυτής για τους αρχαίους λαούς είναι το μεγαλιθικό μνημείο του Newgrange στην Ιρλανδία, το οποίο θεωρείται παλιότερο από τις πυραμίδες και είναι μια κυκλικό πέτρινο κτίριο απίστευτης τεχνικής. Κατασκευασμένο, υποτίθεται, από πρωτόγονους, είναι παρόλα αυτά έτσι χτισμένο που ο κεντρικός του θάλαμος φωτίζεται κάθε χειμερινό ηλιοστάσιο και μόνο. Η ακτίνα του ήλιου περνά μέσα από πολλά μέτρα πέτρας και φωτίζει μια λεκάνη στολισμένη με ηλιακά σύμβολα και σπείρες. Σήμερα δε γνωρίζουμε ποιο σκοπό εξυπηρετούσε και τον τρόπο με τον οποίο κατασκευάστηκε.
Οι Σουμέριοι και οι Μεσοποτάμιοι γιόρταζαν το ηλιοστάσιο σαν την ημέρα της μάχης του Μαρντούκ με τις δυνάμεις του Χάους. Επειδή, μάλιστα, η παράδοση απαιτούσε την αυτοκτονία του βασιλιά τους για να «μεταφερθεί» στο πλευρό του Μαρντούκ και να τον βοηθήσει, ανακήρυτταν βασιλιά τους για την περίοδο του δωδεκαήμερου κάποιον τυχαίο και, αφού του πρόσφεραν βασιλικές τιμές, τον έσφαζαν τη δωδέκατη μέρα τελετουργικά.

Οι Βαβυλώνιοι και οι Πέρσες εκτελούσαν την ίδια περίοδο παρόμοιους εορτασμούς, στους οποίους οι άρχοντες και οι δούλοι άλλαζαν τίτλους.
Οι Σκανδιναβοί, που αντιμετώπιζαν νύχτες μεγαλύτερες από 25 ώρες(!), γιόρταζαν το Yuletide, κατά το οποίο οι κυνηγοί έφευγαν στα ψηλά βουνά για να δουν πρώτοι την επιστροφή του Ήλιου που είχε χαθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο πρώτος που θα την αντίκριζε έφερνε τα καλά νέα στους καταυλισμούς και ήταν επικεφαλής στο πλούσιο γλέντι που διοργανωνόταν στην επιστροφή του. Στα ίδια μέρη του Βορρά, έδεναν μήλα στα κλαδιά των δέντρων για να υπενθυμίζουν πως η άνοιξη θα γυρίσει, ξεκινώντας ίσως έτσι την παράδοση του χριστουγεννιάτικου δέντρου.

Δεν ήταν μόνο ο Χριστός και ο μιθραϊκός ηλιακός θεός που λέγεται πως γεννήθηκαν τη μέρα αυτή, αλλά και ο Όσιρις, ο Ώρος, ο Διόνυσος, ο Άδωνις, ο Δίας και ο Jupiter, ο Tammuz, ο Ηρακλής και όλοι οι ηλιακοί ημίθεοι. Η περσική μυστηριακή θρησκεία του Μίθρα, που μέχρι την επίσημη καθιέρωση του χριστιανισμού ήταν η βασική θρησκεία των Ρωμαίων στρατιωτών, την ονόμαζε «Ημέρα της Γέννησης του Ήλιου».
Οι αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι γιόρταζαν την περίοδο αυτή τα Σατουρνάλια και τα Κρόνια, τις γιορτές που ήταν αφιερωμένες στο χθόνιο θεό της γης, τον Κρόνο. Οι εορτάζοντες φώναζαν στους δρόμους «Ιώ Σατουρνάλια!», αντάλλασσαν δώρα και γλυκά και διοργάνωναν γλέντια με φαγητό. Θεωρούσαν πως η εποχή της κυριαρχίας του Κρόνου ήταν η Χρυσή Εποχή της ζωής, μια παραδείσια κατάσταση ευδαιμονίας, που την έκλεψε και τη σταμάτησε ο Δίας, όταν μαχαίρωσε τον Κρόνο για να του αποσπάσει την εξουσία.

Σαν χθόνιος θεός, ο Κρόνος ήταν ταυτόχρονα και θεός του θανάτου και του σκότους. Έτσι, οι εκδηλώσεις είχαν αρκετά σκοτεινά σημεία. Σε συνδυασμό με τους εορτασμούς του Βάκχου Διόνυσου που γίνονταν την ίδια εποχή, πολλοί «μετατρέπονταν» σε σάτυρους και κρατώντας τεράστιους φαλλούς, επιτίθονταν στους περαστικούς με σκοπό να τους τρομοκρατήσουν. Η υποχρεωτική δωροδοκία ήταν ο κανόνας, για να τους αφήσουν τελικά στην ησυχία τους. Ο σάτυρος, που μιμούνταν τον Βάκχο, υποδυόταν την εμφάνιση που σήμερα θεωρούμε μορφή του διαβόλου: φορούσε κέρατα, τριχωτά ενδύματα, προβιές και οπλές κατσίκας.

Η «τραγωδία», τα τραγούδια των τράγων δηλαδή, ήταν στην πρώτη τους μορφή μέρη των πρωτόγονων αυτών εορτασμών. Αν νομίζετε πως τελικά εξαφανίστηκαν με την έλευση του χριστιανισμού, έχετε μεγάλο λάθος! Θα σας περιγράψω το τυπικό που ακολουθούσαν πχ. έξω από τη Θεσσαλονίκη, στα Κουφάλια μέχρι πρόσφατα, το 1950: Τις μέρες των Χριστουγέννων, τα παιδιά έπαιρναν ξύλα στα χέρια τους και έβγαιναν στους δρόμους φωνάζοντας «Κόλιεντα!» (Κόλεντα ή Κόλιεντα ονομάζονταν και οι σλάβικες τελετές προς τιμή του Τρίγκλαβ, που σημαίνει Τρικέφαλος). Μετά χτυπούσαν τις πόρτες των σπιτιών και απαιτούσαν φιλοδώρημα, απειλώντας τους σπιτονοικοκύρηδες με το ποιηματάκι αυτό: «Δώσε μπάμπω μια κουρούδα (μπισκότο ή κουλούρι ή γλύκισμα) μη σε βγάλ’ απ’ την καμινούδα (καμινάδα)», που φυσικά συσχετίζεται με την δοξασία πως η καμινάδα κρύβει μια μαγική είσοδο-έξοδο. Μετά όμως οι μεγαλύτεροι σε ηλικία εκδικούνταν τα παιδιά, καθώς ντύνονταν «καμήλες», φορούσαν κακομούτσουνες στολές με δερμάτινες μάσκες και κουδούνια και τρομοκρατούσαν τα μικρά παιδιά, απαιτώντας χρήματα. Παρόμοιες παραδόσεις κρατούσαν σε όλη την Ευρώπη σε κάθε τόπο, παραδόσεις που σταμάτησαν ξαφνικά καθώς τα Χριστούγεννα μετατράπηκαν στην αμερικανική έκδοσή τους, που είναι στο μεγαλύτερο μέρος της κατασκευασμένη για εμπορικούς σκοπούς.
Ο Μέγας Κωνσταντίνος, που επέβαλε το χριστιανισμό έχοντας αρκετούς πολιτικούς σκοπούς (βλέπε «εν τούτω νίκα»), στην προσπάθειά του να σιγάσει τους εορτασμούς του Μίθρα που συνεχίζονταν κρυφά και μετά την επιβολή του χριστιανισμού, διέταξε το 336 μ.Χ. τον επίσκοπο της Ρώμης, Ιούλιο Α΄, να επιβάλει την 25η Δεκεμβρίου σαν τη μέρα των Χριστουγέννων. Ο σκοπός του ήταν να «υπεξαιρέσει» τους εορτασμούς των Μιθραϊστών και των υπόλοιπων παγανιστών, επειδή δεν μπορούσε να τους σταματήσει με άλλο τρόπο.


]

ΓΙΑ ΤΟΝ ΞΥΛΟΔΑΡΜΟ ΤΟΥ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ

ΧΤΕΣ ΣΤΗΝ ΜΑΖΙΚΟΤΑΤΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ 15 ΔΕΚΕΜΒΡΗ, ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΑΖΙΚΟΤΕΡΕΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ ΕΤΩΝ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΙΚΕ ΕΝΑ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΓΙΝΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΦΟΡΑ ΟΡΓΑΝΟ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΥΠΗΡΕΤΩΝ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΜΜΕ. Ο ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗΣ ΠΡΩΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ"EIΧΕ ΤΟ ΘΡΑΣΣΟΣ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΔΙΠΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ. ΟΤΑΝ ΕΓΙΝΕ ΑΝΤΙΛΗΠΤΟΣ ΔΕΧΤΗΚΕ ΕΠΙΘΕΣΗ ΑΠΟ ΟΜΑΔΑ ΔΙΑΔΗΛΩΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΕΡΘΗΚΕ ΑΙΜΟΦΥΡΤΟΣ ΣΤΟ ΑΜΑΞΙ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΤΟΥ. ΣΗΜΕΡΑ ΔΟΚΙΜΑΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΜΟΥ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑ ΤΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΤΟΥ ΜΕΓΚΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΚΑΝΑΛΙΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΟ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΜΙΑΣ ΚΑΙ Η ΕΓΓΥΗΣΗ ΔΕΝ ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΥΧΟΝ ΕΚΡΗΞΕΙΣ ΝΕΥΡΩΝ ΚΑΙ ΕΚΣΦΕΔΟΝΙΣΕΙΣ ΤΗΛΕΚΟΝΤΡΟΛ..ΛΟΙΠΟΝ ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΟΝΟΜΑΣΤΗΚΕ ΑΚΡΩΣ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ.ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΠΙΤΕΘΗΚΑΝ ΤΟΥΣ ΕΙΠΑΝ ΑΛΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΔΡΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΟΗΤΟΥΣ. ΣΥΣΣΩΜΟ ΤΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ. ΤΟ ΚΚΕ ΕΚΑΝΕ ΛΟΓΟ ΓΙΑ ΓΝΩΣΤΟΥΣ ΑΓΝΩΣΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΒΟΗΘΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ. ΝΑΙ ΣΩΣΤΑ, ΟΙ ΓΝΩΣΤΟΙ ΑΓΝΩΣΤΟΙ 50ΑΡΗΔΕΣ ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΙΑΡΗΔΕΣ...Ο ΣΥΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΕ ΘΛΙΒΕΡΟ ΕΝΩ ΕΞΕΦΡΑΣΕ ΤΗΝ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΒΟΥΛΕΤΗ.. . ΕΙΝΑΙ ΒΛΑΚΩΔΕΣ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΩ ΤΙ ΕΙΠΑΝ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΚΟΜΜΑΤΑ. ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΟ ΕΙΠΕ Ο ΚΑΨΗΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ ΣΤΟ ΜΕΓΚΑ. ΗΤΑΝ ΣΕ ΕΝΑ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΚΑΙ Η ΕΙΚΟΝΑ ΕΧΕΙ ΑΝΑΡΤΗΘΕΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΗΣ ΕΕ 'Η ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ, ΚΑΙ ΤΟ ΕΙΔΑΝ ΠΟΛΛΟΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ "ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ"ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΣΟΚΑΡΙΣΤΗΚΑΝ. ΔΗΛΑΔΗ ΔΕΝ ΣΟΚΑΡΙΣΤΗΚΑΝ ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΜΙΑΣ ΑΦΡΙΚΑΝΗΣ ΜΑΝΑΣ ΜΕ ΚΟΜΜΕΝΟ ΤΟ ΕΝΑ ΠΟΔΙ ΝΑ ΘΗΛΑΖΕΙ ΤΟ ΥΠΟΣΙΤΙΖΟΜΕΝΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΑΛΛΑ ΣΟΚΑΡΙΣΤΗΚΑΝ ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΕΝΑΝ ΦΛΩΡΟ ΜΕ ΛΙΓΟ ΑΙΜΑ. ΓΕΝΙΚΑ ΣΗΜΕΡΑ ΠΑΙΧΤΗΚΕ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ. ΔΗΛΑΔΗ ΗΤΑΝ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΕΙΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΑΛΛΑ ΤΟ ΟΤΙ ΧΤΕΣ ΜΠΑΤΣΟΙ ΠΑΤΗΣΑΝ ΕΝΑ ΠΑΛΙΚΑΡΙ ΜΕ ΜΗΧΑΝΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ?ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΙΑΡΙΑΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΑΛΛΑ Η ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΣΥΛΟΥ, Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΥ, ΚΑΙ Η ΒΙΑΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΜΠΑΤΣΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ? ΕΙΣΤΕ ΓΕΛΟΙΟΙ!!ΟΛΟΙ ΣΑΣ!!ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΣΚΟΙ ΤΟΥ ΚΩΛΟΥ ΦΑΙΝΕΤΕ ΟΤΙ ΦΟΒΑΣΤΕ. ΘΑ ΣΑΣ ΠΑΡΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΣΑΣ ΣΗΚΩΣΕΙ!!ΑΡΧΙΣΑΝ ΤΑ ΝΤΑΟΥΛΙΑ. Η ΑΠΡΟΚΑΛΥΠΤΗ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΣΗ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ.ΝΑΙ ΘΑ ΣΥΝΦΩΝΗΣΩ ΠΩΣ ΤΕΤΟΙΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΕ ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΙΚΑ ΑΠΟ ΤΑ ΦΙΔΙΑ ΤΩΝ ΕΙΔΗΣΕΩΝ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΜΕΝΗ Η ΠΡΑΞΗ ΤΩΝ ΔΙΑΔΗΛΩΤΩΝ. ΟΤΑΝ ΣΟΥ ΠΕΤΖΟΚΟΒΟΥΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΚΑΙ ΒΛΕΠΕΙΣ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ ΕΝΑΝ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΛΕΦΤΕΣ ΝΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΥΣΤΟΥΜΙΑ ΤΟΥ ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΘΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΕΤΣΙ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ. ΣΗΜΕΡΑ ΜΕ ΕΙΛΙΚΡΙΝΙΑ ΜΙΛΗΣΕ ΜΟΝΟ Ο ΑΔΩΝΙΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΙΠΕ ΠΩΣ ΑΝ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟΣ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ ΘΑ ΤΟΝ ΕΙΧΑΝ ΣΦΑΞΕΙ, ΚΑΙ ΠΡΟΕΤΡΕΨΕ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΟΥ ΝΑ ΑΝΑΨΟΥΝ ΕΝΑ ΚΕΡΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ! ΦΟΒΟΣ..ΑΥΤΟ ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΕ ΟΙ ΛΕΡΕΣ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ. ΤΕΛΟΣ ΤΑ ΑΣΤΕΙΑ. ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ. Ή ΑΥΤΟΙ Ή ΕΜΕΙΣ

ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ ΤΟ 2005

Η ΓΑΛΛΙΑ ΠΑΝΤΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΣΕ ΧΩΡΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΝ ΕΞΕΓΕΡΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΤΥΠΙΩΝ. ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΑΛΛΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΙΣΙΝΗ ΚΟΜΜΟΥΝΑ ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΟΙ ΓΑΛΛΟΙ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΠΑΛΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ. ΔΕΙΓΜΑ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ...ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΓΙΑΤΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΝΕΟΙ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ, ΔΕΙΓΜΑ ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ . ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΚΡΑΤΙΚΟΥΣ ΘΕΣΜΟΥΣ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΝ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥΣ. ΟΙ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑ ΠΡΙΝ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ 3 ΕΚ. ΠΟΛΙΤΩΝ ΘΑΦΤΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΑ ΜΜΕ , ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ "ΤΩΝ ΑΘΛΙΩΝ" ΣΤΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΙΣΙΟΥ. ΕΔΩ ΘΑ ΠΑΡΑΤΕΘΟΥΝ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ:

Ήμουν μια φορά και περίμενα ένα φίλο εδώ από κάτω και έρχονται οι μπάτσοι και σταματάνε. Με καλώδια με κολλάνε στο τοίχο και με ψάχνουν. Και όλα αυτά για ένα τυπικό έλεγχο ταυτότητας, ενώ ο κόσμος που κοίταζε νόμιζε ότι είμαι καταζητούμενος…
Αυτή είναι η καθημερινότητα…

Από τη συνέντευξη νεαρού ράπερ των γκέτο στον “Εξάντα”

Λίγες μέρες πριν ξεσπάσουν τα βίαια επεισόδια στη Γαλλία, λες και το ‘χε προβλέψει η Γαλλική κυβέρνηση και έστειλε τον “απεσταλμένο” της. Ήταν ο Υπουργός Εσωτερικών Νικολά Σαρκοζί, που από τις 19 Οκτωβρίου κήρυξε έναν “πόλεμο δίχως έλεος” στην βία των προαστίων. Στις 25 Οκτωβρίου ο Σαρκοζί επισκέφτηκε το υποβαθμισμένο προάστιο του Argenteuil, προκειμένου να ελέγξει την κατάσταση της ασφάλειας στην περιοχή. Οι νεαροί κάτοικοι των υποδέχτηκαν με μπουκάλια και πέτρες. Ο ίδιος τους αποκάλεσε αποβράσματα και αλήτες, ενώ δεν παρέλειψε να καθησυχάσει τα μέσα μαζικής ενημέρωσης με την υπόσχεση ότι θα “καθαρίσει” αυτές τις περιοχές. Το φυτίλι είχε ήδη ανάψει…

Πέμπτη, 27 Οκτωβρίου 2005 – Η αφορμή των επεισοδίων

Μια ομάδα περίπου δέκα εφήβων μεταναστών, παίζουν ποδόσφαιρο στο γκέτο του Clichy-sous-Bois, ενός από τα υποβαθμισμένα προάστια του Παρισιού. Το παιχνίδι τελειώνει και οι νεαροί κατευθύνονται προς τα σπίτια τους. Ξαφνικά, αστυνομικοί κατακλύζουν την περιοχή. Στη θέα τους, τρεις από τους νεαρούς μετανάστες απομακρύνονται τρέχοντας. Οι αστυνομικοί τους κυνηγούν, στην προσπάθειά τους να κρυφτούν σε έναν ηλεκτρικό υποσταθμό της Γαλλικής εταιρίας ηλεκτρισμού, οι δύο από τους νεαρούς και πεθαίνουν από ηλεκτροπληξία,. Ο τρίτος τραυματίζεται και μεταφέρεται στο νοσοκομείο.
Τα τρία θύματα προέρχονταν από διαφορετικές πολιτισμικές κοινότητες. Οι δύο που σκοτώθηκαν, ο 15χρονος Bouna Traore και ο 17χρονος Zyed Benna ήταν από το Μαλί και την Τυνησία, ενώ ο νεαρός που τραυματίστηκε, ο 17χρονος Muhittin Altun, έχει Τουρκο-Κουρδικές ρίζες.

Μόλις γίνεται γνωστό το γεγονός, διακόσιοι περίπου νέοι του προαστίου Clichy-sous-Bois συγκεντρώνονται στην πλατεία Beauvau. Και κάπως έτσι ξεκινούν όλα… Γύρω στις 11 το βράδυ, η ύπαρξη δεκάδων ανεξέλεγκτων ομάδων νεαρών οδηγεί στην κήρυξη της περιοχής σε κατάσταση “αστικών ταραχών”. Απέναντι στους νέους παρατάσσονται 300 περίπου αστυνομικοί.
Τα πρώτα αποτελέσματα: 23 αυτοκίνητα καμένα, οι τζαμαρίες ενός εμπορικού κέντρου σπασμένες, ενώ αμαξοστάσια λεωφορείων, ένα σχολείο, το ταχυδρομείο και το δημαρχείο του προαστίου υπέστησαν ζημιές. Τα επεισόδια κράτησαν περίπου μέχρι τις 2 τα ξημερώματα.

Παρασκευή, 28 Οκτωβρίου 2005

Το βράδυ περίπου 400 Γάλλοι νεαροί, κυρίως μετανάστες δεύτερης και τρίτης γενιάς του Clichy-sous-Bois, πετούν πέτρες και μολότοφ σε ότι βρίσκουν μπροστά τους. 23 αστυνομικοί τραυματίζονται, ενώ συνάδελφοί τους πυροβολούν με πλαστικές σφαίρες. Δεκάδες άτομα συλλαμβάνονται…

Σάββατο, 29 Οκτωβρίου 2005

Εκατοντάδες μετανάστες των γκέτο, φορώντας μπλούζες που γράφουν με μαύρα γράμματα “θάνατος για το τίποτα”, διαδηλώνουν ειρηνικά αποτείνοντας φόρο τιμής στους δύο νεαρούς που σκοτώθηκαν. Το βράδυ, το σκηνικό αλλάζει. Στα επεισόδια που ακολουθούν, οι νεαροί δείχνουν αποφασισμένοι να μην ακολουθήσουν στο εξής ειρηνική τακτική.

Κυριακή, 30 Οκτωβρίου 2005

Οι συγκρούσεις μεταξύ νεαρών μεταναστών και αστυνομίας συνεχίζονται και αυτό το βράδυ στο Clichy-sous-Bois. Η έκρηξη μιας χειροβομβίδας αερίου της αστυνομίας μέσα σε τζαμί, πυροδοτεί την κατάσταση.

Νωρίτερα την ίδια μέρα, ο Σαρκοζί υποσχέθηκε “μηδενική ανοχή” προς τους στασιαστές κι έστειλε αστυνομικές ενισχύσεις. Ο Υφυπουργός ίσων ευκαιριών, Azouz Begag επέκρινε τους χαρακτηρισμούς του Σαρκοζί περί “αλητών” και υποστήριξε ότι δυσχέραιναν την κατάσταση.

Δευτέρα, 31 Οκτωβρίου 2005

Για άλλη μια νύχτα, στο Clichy-sous-Bois, μαίνονται βίαια επεισόδια. Και για πρώτη φορά εξαπλώνονται στα γύρω προάστια. Οι φόβοι για περεταίρω κλιμάκωση της εξέγερσης και σε άλλες περιοχές του Παρισιού και της Γαλλίας μεγαλώνουν…

Τρίτη, 1 Νοεμβρίου 2005

Ο Πρωθυπουργός Ντομινίκ ντε Βιλπέν, σε μια προσπάθεια να κατευνάσει τα πνεύματα, επισκέπτεται τις οικογένειες των δύο νεαρών που έχασαν τη ζωή τους. Παρότι εγγυάται “πλήρη έρευνα για τα αίτια του θανάτου τους”, οι ταραχές συνεχίζονται και αυτό το βράδυ σφοδρότερες, τόσο στο Clichy-sous-Bois, όσο και σε άλλα υποβαθμισμένα προάστια Βόρεια και Δυτικά του Παρισιού.

Τετάρτη, 2 Νοεμβρίου 2005

Μετά τη “μακρά σιωπή” του από το ξέσπασμα των επεισοδίων, ο Γάλλος Πρόεδρος Ζακ Σιράκ εμφανίζεται και συνιστά στους Υπουργούς του ψυχραιμία. Οι ταραχές εξαπλώνονται σε 22 προάστια γύρω από το Παρίσι. Νεαροί μετανάστες καίνε ένα αστυνομικό τμήμα στο Aulnay-sous-Bois, ενώ οι αστυνομικοί ισχυρίζονται ότι δέχτηκαν τουλάχιστον δύο πυροβολισμούς. Μια ανάπηρη γυναίκα παθαίνει εγκαύματα από τη φωτιά που βάζουν νεαροί σε λεωφορείο, ενώ πάνω από 300 αυτοκίνητα καίγονται την ίδια νύχτα.

Πέμπτη, 3 Νοεμβρίου 2005

Με καθυστέρηση έξι ημερών, και κάτω από πιέσεις, αρχίζει η αστυνομική έρευνα για τον θάνατο των δύο νεαρών. Η εξέγερση όμως εξαπλώνεται πέρα από τα προάστια του Παρισιού και σε άλλες πόλεις της Γαλλίας: Στη Ντιζόν, τη Μασσαλία και τη Νορμανδία. Εκατοντάδες αυτοκίνητα καίγονται, ενώ νεαροί βάζουν φωτιές σε αυτοκίνητα μέχρι και μέσα στο καλά φυλασσόμενο κέντρο του Παρισιού.

Παρασκευή, 4 Νοεμβρίου 2005

Ομάδες νεαρών δημιουργούν μεγάλης κλίμακας επεισόδια, αναστατώνουν τόσο τα προάστια του Παρισιού όσο και άλλες πόλεις της Γαλλίας. Εκατοντάδες αυτοκίνητα καίγονται κατά τη διάρκεια της νύχτας, ενώ γίνονται πολλές συλλήψεις.

Σάββατο, 5 Νοεμβρίου 2005

Ο Γενικός Εισαγγελέας του Παρισιού, Υβ Μπο, δηλώνει ότι οι νεαροί δρουν οργανωμένα και με συγκεκριμένη στρατηγική. Η αστυνομία επιστρατεύει εφτά ελικόπτερα με φώτα και κάμερες. Παρόλα αυτά τα επεισόδια συνεχίζονται και αυτή τη νύχτα με αμείωτη ένταση.

Κυριακή, 6 Νοεμβρίου 2005

Ο Γάλλος Πρόεδρος Ζακ Σιράκ, έπειτα από συνάντηση με την κυβέρνηση, υπόσχεται να επαναφέρει τη τάξη στη Γαλλία, συλλαμβάνοντας και τιμωρώντας “αυτούς που σπέρνουν βία και φόβο”. Η νύχτα που ακολουθεί είναι από τις χειρότερες για τη Γαλλία. Πάνω από χίλια αυτοκίνητα καμένα, εκκλησίες στο στόχαστρο των νεαρών και εκατοντάδες συλλήψεις συνθέτουν την εικόνα της ενδέκατης νύχτας των ταραχών. Σ’ αυτήν προστίθενται ακόμα δύο σοβαροί τραυματισμοί αστυνομικών στην πόλη Γκρινί, κοντά στο Παρίσι.

Δευτέρα, 7 Νοεμβρίου 2005

Ο 61χρονος Ζαν Ζακ λε Σαναντέκ πεθαίνει στο νοσοκομείο που είχε μεταφερθεί από την Παρασκευή, μετά τον τραυματισμό του από νεαρούς στο προάστιο Σαιν Ντενί. Τα γαλλικά μέσα μαζικής ενημέρωσης τον καταμετρούν σαν την πρώτη ανθρώπινη απώλεια, πιέζοντας τη κυβέρνηση για εξεύρεση λύσης. Ο Πρωθυπουργός Ντε Βιλπέν, προτείνει απαγόρευσης της κυκλοφορίας και εφαρμογή νόμου που θα κηρύττει τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Η Ένωση Ισλαμικών Οργανώσεων Γαλλίας εκδίδει φάτουα, δηλαδή θρησκευτικό διάταγμα, καλώντας όλους τους μουσουλμάνους νεαρούς να απέχουν από τα επεισόδια. Η εξέγερση το ίδιο βράδυ εξαπλώνεται σε 300 ακόμα πόλεις της Γαλλίας…

Τρίτη, 8 Νοεμβρίου 2005

Το Συμβούλιο των Υπουργών εγκρίνει την 12ήμερη επιβολή απαγόρευσης της κυκλοφορίας κατά περίπτωση και την εφαρμογή του νόμου έκτακτης ανάγκης που πρώτη φορά εφαρμόστηκε στην Αλγερία το 1955. Οι πρώτες αντιδράσεις ενάντια στο νόμο έρχονται από την αριστερά και κάποιες προσκείμενες εφημερίδες, είναι όμως σχετικά χλιαρές. Την ίδια νύχτα, τα επεισόδια αφήνουν 1173 αυτοκίνητα καμένα και 12 αστυνομικούς τραυματίες, ενώ συλλαμβάνονται 330 άτομα.

Συνολικά μέχρι τις 8 Νοεμβρίου, σύμφωνα με το BBC, ένας άνθρωπος σκοτώθηκε, 5873 αυτοκίνητα καήκανε, 1500 άνθρωποι συνελλήφθησαν – 17 από αυτούς έχουν καταδικαστεί – και 120 αστυνομικοί και πυροσβέστες τραυματίστηκαν.

Τετάρτη, 9 Νοεμβρίου 2005

Ο νόμος εφαρμόζεται στα Παρισινά προάστια και σε πάνω από 30 πόλεις της Γαλλίας. Η πόλη Αμιέν είναι η πρώτη στην οποία επιβάλλεται απαγόρευση της κυκλοφορίας. Την ίδια στιγμή που τα επεισόδια συνεχίζονται για άλλη μια νύχτα, η αστυνομία ισχυρίζεται ότι με την επιβολή του νόμου μειώθηκε αισθητά το επίπεδο των συγκρούσεων.

Πέμπτη, 10 Νοεμβρίου 2005

O υπουργός εσωτερικών, Νικολα Σαρκοζί δηλώνει στην τηλεόραση ότι ορθά χρησιμοποίησε τις εκφράσεις “αποβράσματα” και “αλήτες”. Όπως δήλωσε χαρακτηριστικά… “προσυπογράφει” αυτά που είπε ο ίδιος.
O Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμιρ Πούτιν, μετά από σύντομη συνομιλία του με τον Γάλλο Πρόεδρο Ζακ Σιράκ, εκτιμά ότι τα επεισόδια θα τελειώσουν σύντομα. Την ίδια μέρα, 260 ενήλικα άτομα καταδικάζονται από την Γαλλική δικαιοσύνη σε ποινές φυλάκισης για συμμετοχή σε επεισόδια

Παρασκευή, 11 Νοεμβρίου 2005

Ξεκινάει ο εορτασμός της “ημέρας μνήμης” για το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι δυνάμεις της αστυνομίας κάνουν αισθητή τη δύναμή τους σε όλο το Παρίσι, χωρίς να αναφερθούν ιδιαίτερα επεισόδια. Οι τοπικές αρχές του Παρισιού, εφαρμόζοντας τον νόμο έκτακτης ανάγκης, ανακοινώνουν την απαγόρευση των δημοσίων συναντήσεων που “ως σκοπό θα είχαν τη διατάραξη της τάξης”, από το πρωί του Σαββάτου έως το πρωί της Κυριακής.

Σάββατο, 12 Νοεμβρίου 2005

Ενώ στο Παρίσι επικρατεί σχετική ηρεμία, στη Λυών η αστυνομία αναγκάζεται να χρησιμοποιήσει χημικά εναντίον εξεγερμένων νεαρών στη κεντρική πλατεία Μπελεκούρ. Είναι οι πρώτες μεγάλης έκτασης συγκρούσεις στην καρδιά Γαλλικής μεγαλούπολης. Την ίδια μέρα, ο Υπουργός Εσωτερικών Σαρκοζί ανακοινώνει ότι τη Δευτέρα θα ξεκινήσουν οι απελάσεις καταδικασθέντων μεταναστών.

Κυριακή, 13 Νοεμβρίου 2005

Η Λυών ακολουθεί το παράδειγμα του Παρισιού και, εφαρμόζοντας τον νόμο, απαγορεύει τις δημόσιες συναντήσεις μετά τη δύση του ηλίου. Οι αστυνομικές αρχές δηλώνουν ικανοποιημένες από τα αποτελέσματα των μέτρων, καταμετρώντας 370 αυτοκίνητα καμένα, 150 λιγότερα από την προηγούμενη νύχτα.

Μεγαλύτερης έκτασης είναι όμως οι ταραχές σε Τουλούζη και Σαιν Ετιέν. Ο ακροδεξιός Ζαν Μαρί Λεπέν βρίσκει την ευκαιρία να προβεί σε ρατσιστικού περιεχομένου δηλώσεις, ανακαλύπτοντας τη “ρίζα του κακού” στις μαζικές μεταναστεύσεις από τον Τρίτο Κόσμο. Την ίδια στιγμή, η Ευρωπαϊκή Ένωση προσφέρει στη Γαλλία ποσό 50 εκατομμυρίων ευρώ, προκειμένου να χρησιμοποιηθούν για την ανάκαμψή της από την ταραγμένη περίοδο που πέρασε.

Δευτέρα, 14 Νοεμβρίου 2005

Ενώ ο Πρόεδρος Ζακ Σιράκ, στον πρώτο μεγάλο του τηλεοπτικό λόγο προς τη γαλλική νεολαία, διαβεβαιώνει ότι θα δημιουργηθούν “ίσες ευκαιρίες για όλους”, το Συμβούλιο των Υπουργών εγκρίνει την παράταση της εφαρμογής του νόμου έκτακτης ανάγκης για άλλους τρεις μήνες!

Τις ημέρες που ακολουθούν, το Παρίσι και τα προάστια επιστρέφουν σιγά σιγά στους κανονικούς τους ρυθμούς

ΑΝΟΧΗ ΤΕΛΟΣ!

ΤΑ ΠΑΝΩ ΚΑΤΩ...ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ, ΤΟΥ ΕΚΣΥΧΡΟΝΙΣΜΟΥ, ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΡΓΑΤΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ. ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΞΕΠΟΥΛΗΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΚΕΚΤΗΜΕΝΑ ΑΓΩΝΩΝ ΔΕΚΑΕΤΙΩΝ. ΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΦΡΑΣΗ ΠΟΥ ΔΙΑΓΡΑΦΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΑΠΟ ΤΑ ΛΕΞΙΚΑ ΤΩΝ ΕΡΓΟΔΟΤΩΝ.ΠΛΕΟΝ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΠΑΦΙΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ "ΣΤΗΝ ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΩΝ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΜΑΧΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ"ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΛΟΥΚΑ ΚΑΤΣΕΛΗ. ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΜΕΙΩΣΕΙΣ, ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ, ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΑΥΞΗΣΗ ΤΟΥ ΦΠΑ, ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΕΚΟ... ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΙΣΧΥΟΥΝ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΕΙΝΑΙ :

* Επιχειρησιακές συμβάσεις με ελεύθερη πτώση μισθών και απολύσεις χωρίς όριο

* Γενίκευση της μερικής απασχόλησης και της διαθεσιμότητας

* Κατεύθυνση για εργοδοτικά σωματεία σε επιχειρήσεις

* Απόλυση μετά από "δοκιμαστική εργασία" δύο χρόνων

* Επεκτείνεται το καθεστώς ενοικίασης εργαζομένων από 18 μήνες σε τρία χρόνια

* Με νομοσχέδιο - εξπρές, που θα ψηφιστεί την επόμενη εβδομάδα, εκτελούνται οι όροι του Μνημονίου για τα εργασιακά, τις ΔΕΚΟ και τα φορολογικά

ΜΑ ΠΑΜΕ ΝΑ ΡΙΞΟΥΜΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΠΟΥ ΨΗΦΙΣΤΗΚΕ ΤΟΝ ΜΑΙΟ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΗ :

ΦΕΚ 65 Α΄, Νόμος υπ΄ αριθ. 3845, 6 Μαΐου 2010
Η βασική φιλοσοφία του μνημονίου στήριξης για να βγει η Ελλάδα από την κρίση:
«Η ανάπτυξη είναι πιθανό να είναι δυναμική με την εφαρμογή μιας χρηματοπιστωτικής πολιτικής για τη διατήρηση της ευρωστίας του τραπεζικού συστήματος»… Σελ 1336

ΥΠΕΡΟΓΚΕΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΔΙΑΒΙΩΣΗΣ

- Αυξήσεις σε μέσα μεταφοράς, σιδηρόδρομο κ.τ.λ. … Σελ. 1347
- Μεταφορά έως το 2011, στο 23% ΦΠΑ, τουλάχιστον των μισών προϊόντων που εμπίπτουν στο χαμηλό ΦΠΑ 11% (είδη πρώτης ανάγκης, τρόφιμα κ.τ.λ.)!!! …Σελ. 1360 και 1371
- Πάνω από 10,5 δισ. ευρώ «μη καθορισμένα μέτρα»!!! …Σελ. 1351-1353
- Ορθολογικοποίηση των τιμολογίων ρεύματος, κ.τ.λ. (Υπέρογκες αυξήσεις δηλαδή)
- Πράσινα τέλη, αύξηση καυσίμων ή αύξηση τελών κυκλοφορίας
- Αυξήσεις αντικειμενικών αξιών και φόρων στην κατοικία

ΜΕΙΩΣΕΙΣ ΜΙΣΘΩΝ ΚΑΙ FLEXICURITY ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ

- Μείωση μισθών στον ιδιωτικό τομέα, ελαστική εργασία, μερική απασχόληση, ευέλικτη συλλογική σύμβαση… Σελ. 1346
- Η κυβέρνηση θα υιοθετήσει νομοθεσία για εισαγωγή μισθών κάτω από τον κατώτατο μισθό για ευάλωτες ομάδες (νέους, ανέργους κ.τ.λ.), Χρήση συμβάσεων προσωρινής εργασίας και ημιαπασχόλησης… Σελ. 1367
- Μείωση της απασχόλησης στο δημόσιο τομέα που θα αποφέρει 600 εκατομμύρια ευρώ έως τον Σεπτέμβρη του 2011… Σελ. 1371 Δηλαδή πάνω από 30.000 απολύσεις
- Ελαχιστοποίηση του αριθμού των δικαιούχων επιδόματος ανεργίας… Σελ. 1371
- Μείωση του επιπέδου αποζημιώσεων για όλους τους εργαζομένους... Σελ. 1379

ΑΥΞΗΣΗ ΟΡΙΩΝ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΜΕΙΩΣΗ ΣΥΝΤΑΞΗΣ

- Ενιαίο όριο συνταξιοδότησης στα 65 έως το Δεκέμβρη του 2013 για τις γυναίκες και το 2015 για όλους…
- Πλήρη σύνταξη σε 40 έτη ως το 2015…
- Αύξηση ορίου συνταξιοδότησης από το 2020 ανάλογα με το προσδόκιμο ζωής!!!
- Υπολογισμός σύνταξης στο 48% (1,2% Χ40 χρόνια)... Όλα σελ. 1362

ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΡΑΠΕΖΩΝ, ΜΕ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 27 ΔΙΣ ΕΥΡΩ!!!

- 17 δισ. ευρώ στις Τράπεζες για ενίσχυση και περαιτέρω επέκταση του πακέτου ενίσχυσης… σελ.1344
-Δημιουργία ταμείου χρηματοπιστωτικής σταθερότητας με σκοπό να διατηρήσει τη σταθερότητα στο τραπεζικό σύστημα, με ποσό 10 δισ. ευρώ από την ελληνική κυβέρνηση σελ. 1375

- Μείωση δημοσίων επενδύσεων πάνω από 1,5 δισ. ευρώ για το 2010 και το 2011

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΩΝ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ

- Απελευθέρωση ΔΕΣΜΗΕ και ΔΕΣΦΑ…σελ. 1369 Δηλαδή τους στρατηγικής σημασίας φορείς διαχείρισης της ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου τους ιδιωτικοποιούμε…

ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΣΕ ΡΟΛΟ «ΕΠΙΚΥΡΩΤΗ» ΕΙΛΗΜΜΕΝΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ

- Το κοινοβούλιο θα υιοθετήσει την ασφαλιστική μεταρρύθμιση
- Το κοινοβούλιο θα υιοθετήσει τον προϋπολογισμό του 2011
- Η Βουλή δεν αλλάζει το συνολικό μέγεθος του προϋπολογισμού κατά το στάδιο της έγκρισης σ.ελ 1361 - 1365
Όλα αυτά σε συμφωνία με το μνημόνιο που έχει υπογραφεί. Δεν δικαιούται η Βουλή δηλαδή να διαφωνήσει… Απλά θα επικυρώνει…

Στις εξήντα τέσσερις σελίδες του μνημονίου υπάρχουν άπειροι αριθμοί, αλλά πουθενά δεν συγκαταλέγονται η μείωση της ανεργίας, ούτε το ποσοστό φτώχειας, ούτε η αγοραστική δύναμη των πολιτών, ούτε κοινωνικό κράτος, ούτε υγεία ούτε παιδεία.

http://www.mnec.gr/export/sites/mnec/el/nomothesia/law/Documents/n3845_mhxanismos.pdf

ΩΡΑΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΑΛΛΑ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ ΑΥΤΑ.ΟΠΟΤΕ ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΑΠΛΟΙΚΑ ΠΩΣ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙ ΕΝΑΣ ΜΑΘΗΤΗΣ:

ΜΕΙΩΘΗΚΑΝ ΟΙ ΜΙΣΘΟΙ ΤΩΝ ΓΟΝΙΩΝ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΕΠΙΣΗΣ ΜΕΙΩΘΗΚΕ ΚΙ ΑΛΛΟ Η ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΜΟΥ ΑΡΑ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΦΡΟΝΤΗΣΤΗΡΙΟ ΜΑ ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΛΕΦΤΑ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΑΩ ΦΡΟΝΤΗΣΤΗΡΙΟ ΟΠΟΤΕ ΘΑ ΠΑΩ ΕΝΙΣΧΥΤΙΚΗ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΦΕΤΟΣ ΚΑΤΑΡΓΗΘΗΚΕ ΚΑΙ Η ΕΝΙΣΧΥΤΙΚΗ ΟΠΟΤΕ ΘΑ ΚΑΝΩ ΟΤΙ ΜΠΟΡΩ ΜΟΥ. ΚΑΙ ΑΦΟΤΟΥ ΞΕΚΩΛΙΑΣΤΩ ΣΤΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ ΚΑΙ ΠΕΡΑΣΩ ΠΟΥΘΕΝΑ, ΘΑ ΠΑΩ ΣΕ ΕΝΑ ΕΡΗΜΩΜΕΝΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΟΥ (ΥΠΟ)ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΙΔΙΩΤΕΣ ΚΑΙ ΠΟΥ ΘΑ ΦΤΙΑΧΝΩ ΜΕΝΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΠΟΥ ΤΟ ΠΤΥΧΙΟ ΜΟΥ ΘΑ ΕΧΕΙ ΜΙΚΡΟΤΕΡΗ ΑΞΙΑ. ΜΑ ΚΑΙ ,ΑΝ ΛΕΜΕ ΑΝ, ΚΑΤΑΦΕΡΩ ΝΑ ΠΑΡΩ ΤΟ ΠΤΥΧΙΟ ΘΑ ΒΓΩ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΟΠΟΥ ΘΑ ΑΝΑΓΚΑΖΟΜΑΙ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΩ, ΜΑΛΛΟΝ ΚΑΤΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΔΙΚΕΥΣΗ ΜΟΥ ΜΕ ΕΞΕΥΤΙΛΙΣΤΙΚΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΑΠΟΤΕΛΩΝΤΑΣ ΥΠΟΧΥΡΙΟ ΣΤΙΣ ΟΡΕΞΕΙΣ ΤΩΝ ΕΡΓΟΔΟΤΩΝ. MA ΑΣ ΓΥΡΙΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ. ΑΝΑΓΚΑΖΟΜΑΙ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΓΩ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΟΥ ΤΗΝ ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΠΝΙΓΩ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΟΠΩΣ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΟΜΑ ΜΠΗΚΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΕΝΗΛΙΚΩΝ . ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΤΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ. ΑΛΛΑ ΤΩΡΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΘΕΙ ΚΑΤΙ ΑΚΟΜΑ. ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΜΕΛΛΟΝ. ΜΑΥΡΟ ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΜΑΥΡΟ ΜΕΛΛΟΝ ΕΧΟΥΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ '90. ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΙΣΧΥΕ ΠΑΛΙΑ. ΗΞΕΡΕΣ ΠΩΣ ΠΑΡΟΤΙ ΔΕΝ ΖΕΙΣ ΤΗΝ ΕΦΗΒΕΙΑ ΣΟΥ ΛΟΓΩ ΤΩΝ ΕΞΑΝΤΛΙΤΙΚΩΝ ΦΡΟΝΤΗΣΤΗΡΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΛΟΙΠΩΝ ΘΑ ΒΡΕΙΣ ΜΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ. ΑΥΤΟ ΠΙΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ...

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ

ΩΡΑΙΑ Η ΚΛΑΨΑ ΜΑ ΠΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ? ΝΑ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΩΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΩΝ ΣΗΜΕΡΑ. ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΙΟ ΝΑ ΜΗΝ ΒΛΕΠΟΥΝ ΜΙΑ ΞΕΚΑΘΑΡΗ ΚΑΙ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΔΙΕΞΟΔΟΥ. ΟΤΑΝ Η ΕΠΙΣΗΜΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΔΩΣΕΙ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ, ΟΤΑΝ Ο ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΝΕΙ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ "ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ" ΜΕ ΤΟΝ ΣΕΒ ΟΤΑΝ Η ΠΑΠΑΡΗΓΑ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΑΝΑΓΚΗ ΣΥΜΑΖΕΜΑΤΟΣ ΣΤΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΚΕ( ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΙ ΤΟΝ 902) ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΟΥΝ ΕΝΑΝ ΣΥΡΙΖΑ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΝΑ ΜΑΛΩΝΕΙ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥ. ΜΑ ΕΔΩ ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΠΕΣΕΙ ΣΤΟΥΣ ΤΑΞΙΚΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟΥΣ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΥΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΕΣ ΝΑ ΔΡΑΣΟΥΝ. ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟ ΠΩΣ ΑΠΟ ΕΝΑ ΓΕΓΟΝΟΣ, ΜΙΑ ΣΠΙΘΑ ΟΛΗ ΑΥΤΗ Η ΟΡΓΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΥΣΣΩΡΕΥΤΕΙ ΘΑ ΞΕΧΥΘΕΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ. ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΠΛΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑ ,ΜΙΑ ΤΥΦΛΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΑΛΛΑ ΜΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ .ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΝΩΜΕΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ!ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΝΕΟΥΣ ΔΕΚΕΜΒΡΗΔΕΣ!

Κούμης-Κανελλοπούλου

ΑΔΙΕΞΟΔΟ-38 ΧΙΛΙΟΣΤΑ

ένα απο τα μεγαλύτερα δείγματα της αστυνομίκης καταστόλης στην Ελλάδα είναι και η δολοφονία του Κούμη και της Κανελλοπούλου το 1980. Ωπως αναφέρθηκε και στο άρθρο "ΤΑ ΑΟΡΑΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ" θα κάνω εκτενη αναφόρα στα πιο αξιοπρόσεχτα παραδείγματα.
Στις 16 Νοέμβρη του 1980 δολοφονήθηκαν από άνδρες των ΜΑΤ, η Σταματίνα Κανελλοπούλου και ο Ιάκωβος Κουμής, κατά τη διάρκεια της πορείας του Πολυτεχνείου.
7 χρόνια μετά την εξέγερση του Νοέμβρη, το 1980 οι εορταστικές εκδηλώσεις για την επέτειο του Πολυτεχνείου κορυφώθηκαν στις 16 Νοέμβρη, ημέρα Κυριακή με την καθιερωμένη πορεία.

Η κυβέρνηση Ράλλη είχε απαγορέψει τη χρονιά εκείνη στην πορεία να κατευθυνθεί προς την Αμερικάνικη πρεσβεία και σύμφωνα με την απαγόρευση οι διαδηλωτές επιτρέπονταν να φτάσουν μόνο ως το Σύνταγμα και εκεί να διαλυθούν.

Η πλειοψηφία της ΕΦΕΕ πειθάρχησε παρά τους λεονταρισμούς των προηγουμένων ημερών, αλλά κάμποσες χιλιάδες διαδηλωτών αποφάσισαν να ακολουθήσουν την αριστερή μειοψηφία της ΕΦΕΕ (ΠΠΣΠ, ΑΑΣΠΕ, ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος-Β' Πανελλαδική κ.α.) επιχειρώντας να συνεχίσουν προς την αμερικανική πρεσβεία.

«Η πορεία ανέβηκε την οδό Σταδίου, συνέχισε στην πλατεία Συντάγματος, όπου συγκεντρωμένοι στο πεζοδρόμιο πολίτες διαφόρων παρατάξεων έβριζαν όσους συμμετείχαν, και μπήκε στην οδό Β.Σοφίας. Στο ύψος της βουλής είχαν παραταχθεί οι “δυνάμεις αποκατάστασης της τάξης”. Για λίγα λεπτά τα δύο μέτωπα έμειναν ακίνητα και ανταλάχθηκαν κάποιες φράσεις. Στην συνέχεια το μπλοκ των διαδηλωτών έκανε τα πρώτα βήματα προς τον σχηματισμό των Ματ και τότε αυτά επιτέθηκαν. Η μάζα των διαδηλωτών ήταν πυκνή και η υποχώρηση ήταν δύσκολη» (Μαρτυρία από το Εντός Εκτός Εναλλάξ).

Στη συνέχεια τα ΜΑΤ μετέτρεψαν το κέντρο της Αθήνας σε πραγματικό σφαγείο με δυό νεκρούς διαδηλωτές (Κανελλοπούλου, Κουμής) τουλάχιστον δυό τραυματίες από αστυνομικά περίστροφα, εκατοντάδες σπασμένα κεφάλια, συλλήψεις κλπ...

Η 20χρονη εργάτρια Σταματία Κανελλοπούλου βρέθηκε πεσμένη σε πεζοδρόμιο της οδού Πανεπιστημίου χτυπημένη άσχημα από αστυνομικά γκλομπ. Μεταφέρθηκε αναίσθητη στο «Ιπποκράτειο» όπου άφησε την τελευταία της πνοή, προτού οι γιατροί της προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες.

Ο 26χρονος Κύπριος φοιτητής της Νομικής Ιάκωβος Κουμής βρέθηκε στην Πλατεία Συντάγματος με βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις από γκλομπ (από σφαίρα αστυνομικού περιστρόφου υποστηρίζουν άλλοι), διακομίστηκε στο «Λαϊκό» και άφησε την τελευταία του πνοή λίγες μέρες αργότερα.

Στις 10 το βράδυ της ίδιας ημέρας ο Ανδρέας Παπανδρέου δηλώνει: «Μικρές ομάδες ανευθύνων στοιχείων και προβοκατόρων άγνωστης και ύποπτης προέλευσης δημιούργησαν θλιβερά έκτροπα με προφανή σκοπό να αμαυρώσουν και να δυσφημήσουν τη μεγάλη λαϊκή επέτειο του Πολυτεχνείου» ... Οι οργανώσεις της άκρας Αριστεράς τον κατηγορούν ότι βοήθησε την κυβέρνηση της ΝΔ «σαν να έχει αναλάβει από τώρα το υπουργείο Δημόσιας Τάξης» (Προκήρυξη ομάδα Πρωτοβουλίας Πολυτεχνείου '80). (Το Βήμα)Η κυβέρνηση περιορίστηκε να εκφράσει την οργή της για τις "οργανωμένες ομάδες αναρχικών και εξτρεμιστικών στοιχείων" που "αμαύρωσαν τη μεγάλη λαϊκή επέτειο και προκάλεσαν βάναυσα τα δημοκρατικά και ειρηνικά αισθήματα του συνόλου του ελληνικού λαού", διευκρινίζοντας απλώς ότι "για τις συνθήκες υπό τις οποίες σημειώθηκε ο θάνατος νεαρής εργάτριας διετάχθησαν διοικητικές ανακρίσεις".

Μια βδομάδα αργότερα στη Βουλή έγινε πολύωρη συζήτηση για τα γεγονότα.
"Και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ σπάθην κρατεί στα χέρια του για να αμυνθεί εναντίον των δαιμόνων. Δεν κρατεί άνθη", έλεγε ο Γ. Ράλλης.
Ενώ ο Γιάννης Ζίγδης: "Η βασική αιτία του κακού είναι ότι η κυβέρνηση διατηρεί ένα Σώμα που αποτελεί ντροπή, τα ΜΑΤ. Δεν είναι αστυνομία αυτό, αυτό είναι Σώμα ΕΣ-ΕΣ, είναι χειρότερο από την ΕΣΑ, τα μέλη του είναι κακούργοι, όχι ότι οι άνθρωποι γεννήθηκαν κακούργοι, αλλά εκπαιδεύονται για να γίνουν κακούργοι. Τους είδα στη Ρόδο, όπου επετέθηκαν εναντίον ενός λαού που έκανε μια ειρηνική παρέλαση. Επετέθηκαν με τέτοια λύσσα, που δεν έχω δεί ούτε στους Ιταλούς φασίστες, όταν ήμουν παιδί στη Ρόδο (...) Ας έχουμε μια ειδική συνεδρίαση για το αν μπορεί μια Δημοκρατία να διατηρεί κρατικά όργανα , τύπου ΜΑΤ. Αυτά είναι μόνο για τους 'Χίτλερ', μόνο για τους 'Μουσολίνι'. Είναι αδιανόητο να υπάρχουν σε μια δημοκρατική Πολιτεία".
Στην ίδια συζήτηση, Παπανδρέου και Φλωράκης, αρκέστηκαν σε υποδείξεις περί του χώρου και του χρόνου κατά τον οποίο οι αστυνομικές δυνάμεις θα έπρεπε να ανοίξουν τα κεφάλια των διαδηλωτών. "Θα ήταν σε θέση, πραγματικά, η Αστυνομία στο σημείο της σύγκρουσης να προχωρήσει με ελιγμό τέτοιο, ώστε να αποκοπεί, το επαναλαμβάνω, το σώμα των 2.000 εξτρεμιστών και εκεί να τους αντιμετωπίσει", έλεγε ο Ανδρέας. Ήξερε ότι για να φτάσει στην εξουσία όφειλε να κάνει ορισμένες υποχωρήσεις. (ΙΟΣ της Ελευθεροτυπίας).

Για τους θανάτους διατάχτηκε ΕΔΕ, η οποία φυσικά δεν κατέληξε πουθενά, ως είθισται Οι δράστες των δύο θανάτων έμειναν ατιμώρητοι καθώς όσοι από τους αστυνομικούς κατηγορήθηκαν για τα επεισόδια της 16ης Νοέμβρη του 1980, αθωώθηκαν 7 χρόνια αργότερα.

2 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ...

ΑΥΡΙΟ ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ 2 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΥΓΝΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ 15 ΧΡΟΝΟΥ ΑΛΕΞΗ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ. 2 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΚΑΙ Η ΑΣΤΥΝΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΧΕΙ ΕΝΙΣΧΥΘΕΙ, ΟΙ ΑΣΤΥΝΟΜΟΙ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΘΡΑΣΥΝΘΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣ, ΤΟ ΒΙΟΤΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΜΑΣ ΜΕΙΩΝΕΤΑΙ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ, ΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΑΡΕΧΕΤΑΙ ΕΧΕΙ ΦΤΑΣΕΙ ΣΤΟ ΝΑΔΙΡ ΚΑΙ ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΠΑΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΚΟ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ. ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΛΟΓΩ ΑΥΡΙΟ ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΑΜΟ ΤΟΥ ΣΥΜΜΑΘΗΤΗ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΑΡΓΟΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΟΥΝΤΑ ΤΟΥ ΔΝΤ..

• ΟΛΟΙ ΑΥΡΙΟ ΣΤΙΣ 12.00 ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ
  

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΛΤΕΖΑΣ

δεν ήξερε. που να ‘ξερε. δεν το περίμενε.
στα δεκαπέντε σου χρόνια
δεν είσαι
ούτε αναρχικός
ούτε κομμουνιστής
είσαι κάτι πολύ περισσότερο.
ερωτευμένος με την Ζωή.
ερωτευμένος με την εξέγερση.
ερωτευμένος με την επανάσταση.
ερωτευμένος με ένα τραγούδι και δυό μαύρα μάτια.

ME ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΠΡΙΝ 2 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΑΝΑΘΕΣΩ ΜΕΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΠΟΥ ΠΛΕΟΝ ΕΧΕΙ ΞΕΧΑΣΤΕΙ. ΑΥΤΗ ΤΟΥ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΧΡΟΝΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΚΑΛΤΕΖΑ ΣΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ.

17/11/1985 Κυριακή

Πέντε χρόνια μετά την δολοφονία της Κανελλοπούλου και του Κουμή.

Οι “σοσιαλιστές” είναι στη εξουσία με σύνθημα “για ακόμα καλύτερες μέρες” και με άγρια οικονομικά μέτρα.

Υπουργοί δημόσιας “τάξης” : Τσούρας, Κουτσόγιωργας.

Στην “Επέτειο του Πολυτεχνείου” , στη “καθιερωμένη πορεία” στο κέντρο της Αθήνας,

ομάδες αντιεξουσιαστών επιτίθενται στο ξενοδοχείο Χίλτον και στα γραφεία των Νοτιοαφρικανικών αερογραμμών.
Οδός Στουρνάρη (23:40)

Ο Μελίστας κάθεται μαζί με συναδέλφους του σε μια σταθευμένη κλούβα των ΜΑΤ , όταν μία ομάδα νεαρών πλησιάζει και πετάει μια μολότωφ.

Οι «αναρχικοί» φεύγουν προς τα Εξάρχεια.

Οι αστυνομικοί βγαίνουν από την κλούβα κρατώντας στα χέρια τα όπλα.

Ο Θανάσης Μελίστας, ήταν ο μοναδικός, που οι συνάδελφοι του τον περιγράφουν ως πανικόβλητο και εκτός εαυτού.

Βλέποντας τους νεαρούς να φεύγουν σημάδεψε καλά και πυροβόλησε.

Πυροβόλησε πισώπλατα.

Τον “πέτυχε” στο πίσω μέρος του κεφαλιού.

Πλατεία Εξαρχείων. (23:45 )

.
Η Πορεία έχει τελειώσει . Δημοσιογράφοι και διαδηλωτές έχουν καθίσει στην πλατεία για έναν καφέ.
Από την Στουρνάρη ακούγεται φασαρία και μετά πυροβολισμοί. Οι πρώτοι δημοσιογράφοι, που έτυχε να βρίσκονται στην περιοχή, ήταν ο Γιάννης Κανελάκης, που τότε δούλευε στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ και ο φωτορεπόρτερ Ηλίας Σωτηρόπουλος
Αφήγηση:
"Ο Μελίστας που φαίνεται πως είχε «μέσον» και ελπίδες για μεγάλη σταδιοδρομία στην Αστυνομία, σπούδαζε στη Νομική και για να διευκολύνεται στις σπουδές του είχε μετατεθεί στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης, όπου έκανε τον καφετζή. Εκείνες τις ημέρες υπήρχε έλλειψη αστυνομικού προσωπικού εξ αιτίας των συνεχών επεισοδίων και έτσι ο Μελίστας βρέθηκε στη γραμμή του πυρός. Οπως φάνηκε όμως, δυστυχώς, ήταν εξοικειωμένος με τα όπλα. Μετά την σύλληψη του, ζήτησε συγνώμη από την οικογένεια του Καλτέζα και είπε : «Απόψε έχασα την ψυχραιμία μου»…

Τα νέα για την δολοφονία διαδίδονται. Οι πρώτοι που το μαθαίνουν καταλαμβάνουν το Χημείο που γρήγορα περικυκλώνεται από πάνοολες δυνάμεις καταστολής.

Το κέντρο της Αθήνας ζεί άγριες ώρες με χιλιάδες διαδηλωτές, κατάληψη του ΕΜΠ και κοινό αγώνα “αγανακτισμένων πολιτών” της ΠΑΣΚΕ με φασιστικές ομάδες κατά της ‘αναρχίας’.

Συνεχίζεται…

Το πρωί της 18ης δόθηκε η άδεια από την Επιτροπή Πανεπιστημιακού Ασύλου, με πρόεδρο τον πρύτανη Μιχάλη Σταθόπουλο, να μπει η αστυνομία στο Χημείο. Η εισβολή έγινε με χρήση δακρυγόνων, για πρώτη φορά μετά το 1976, και οι αστυνομικοί συνέλαβαν 37 άτομα τα οποία ξυλοκόπησαν, ενώ λίγοι κατάφεραν να φτάσουν στην κατάληψη του Πολυτεχνείου από τους υπονόμους. Αυτή ήταν και η πρώτη άρση ασύλου από την επίσημη θεσμοποίησή του το 1982. Τα επεισόδια στην Αθήνα συνεχίστηκαν και τις επόμενες ημέρες.

Ύστερα από τα γεγονότα ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Μένιος Κουτσόγιωργας υπέβαλλε την παραίτησή του, την οποία ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου δεν έκανε δεκτή.
Στις 26 Νοεμβρίου του 1985 η 17 Νοέμβρη, σε αντίποινα για τη δολοφονία του Καλτεζά, επιτέθηκε με βόμβα σε κλούβα των ΜΑΤ κοντά στο Χίλτον, με αποτέλεσμα να σκοτωθεί ένας αστυνομικός και να τραυματιστούν δεκατέσσερις.
O Μελίστας καταδικάστηκε πρωτόδικα σε δυόμισι χρόνια φυλάκιση με αναστολή και σε δεύτερο βαθμό αθωώθηκε στις 25/1/1990 από το Εφετείο, με δικηγόρο τον Αλέξανδρο Λυκουρέζο[6] καθώς του αναγνωρίστηκε ως ελαφρυντικό το ότι ήταν "εν βρασμώ ψυχής".
Η αθώωσή του προκάλεσε νέα σοβαρά επεισόδια με κατάληψη του Πολυτεχνείου από δυνάμεις της αριστεράς και αναρχικούς